Córeczki - ebook epub

Sprawna narracja. Dobrze się czyta. Odpowiednia lektura na wakacje

"Ciesz się życiem, dziewczynko. Nie zmarnuj go na żal i nienawiść". Ale czy tak się da w obliczu wielkiej tragedii, którą przeżyły obie bohaterki, zanim jeszcze wkroczyły w dorosłe życie? Odpowiedź nie wydaje się trudna. Każda z nich wiedzie jednak zupełnie inne życie. Ewa to młoda właścicielka butiku, której marzenia o zostaniu policjantką zostały dawno zaprzepaszczone. Nie był to jej wybór. Było to jednak jej marzeniem - zdobyć wiedzę i doświadczenie, by potem odnaleźć człowieka, który zamienił jej życie w koszmar. Niejakiego Stracha na Wróble, który dawno temu włamał się do ich domu z zamiarem realizacji własnych chorych żądzy. Śledztwo w tej sprawie nie pomogło. Dziesięć lat później Ewa natrafia na jego ślad, a raczej kolejną zbrodnię dokonaną w bardzo podobny sposób. Między ofiarami Stracha nawiązuje się wówczas dość specyficzna przyjaźń – zrodzona z bólu i cierpienia. Brak jakichkolwiek tropów sprawia, że śledztwo prowadzone przez młode kobiety gaśnie, a dziewczyny oddalają się od siebie. Wspólne doświadczenia to zdecydowanie za mało by utrzymać tę więź. Tym bardziej że są niczym niebo i ziemia. Jedna uległa i wyrozumiała. Druga zbuntowana i na pozór niezależna. Każda z nich rusza więc swoją drogą. Po latach przypadek sprawia, że Ewa znów trafia na ślad swojego oprawcy. Bez chwili namysłu wciąga w pościg za Strachem na Wróble również dawną znajomą Polę. W tym momencie akcja powieści nabiera zdecydowanie innych barw. Przyspiesza i wciąga w wir wydarzeń. Muszę też przyznać, że Adrian Bednarek w doskonałym stylu portretuje swoje bohaterki. Nie sposób wręcz nie poczuć tej siły przyciągania – zdecydowanej choć chłodnej i pełnej dystansu. Dodatkowo perfekcyjnie łączy niebywale soczystą opowieść z precyzją opisów poszczególnych scen i jej bohaterów. Ich plastyczność potrzebuje zaledwie odrobiny czytelniczej wyobraźni, by przenieść się w literacki świat utworu. Nie sposób więc nie dać oklasków autorowi, który z dość jak na mój gust rozgadanej narracji i umiłowaniem do detalu stworzył całkiem ujmującą powieść o lękach, nienawiści i potrzebie zemsty – a wszystko to w mocno kobiecym wykonaniu. Przyznam też, że dość trudno jest przejść zupełnie obojętnie w obliczu „Córeczek”,. Powieści zawiera w sobie znacznie więcej treści niż przeciętny kryminał czy thriller. Przypuszczam też, że nie było łatwo autorowi wejść w dusze skrzywdzonych kobiet, a potem naszkicować ich portrety we relacjach matki, córki i siostry „bliźniaczki”. A jeśli komuś jeszcze mało plusów, a lubi obszerne powieści to ta lektura winna w pełni zaspokoić jego pragnienia. Choć muszę przyznać, że autor dość długo pozwolił sobie trzymać czytelnika z dala od największych tajemnic tej historii. Pierwsze sto stron to raczej wstęp do powieści, choć — prawdę mówiąc — dzięki niemu mieliśmy okazję lepiej poznać Ewe i Polę. Czy to dobry zabieg? - Rzecz bardzo względna. Niecierpliwcy mogą zwątpić. W moim przypadku raczej dolało to oliwy do ognia. Jedyne co mnie nieco irytowało to powtórki scen. Te same momenty z różnej perspektywy. Raz z punktu widzenia Ewy, raz Poli. I gdy akcja przybierała na sile, ty pełen napięcia zamiast biec do przodu, cofasz się znów o tę chwilę. Domyślam się oczywiście, że był to celowy zabieg, by w pełni zobrazować postawy i psychikę bohaterek, ale przy moim temperamencie nie zawsze zdawał egzamin. Mimo to gorąco polecam powieść, bo to dobry kawałek ponadprzeciętnej literatury.

Istagram: @skreslam_slowa Pola i Ewa, dwie młode, bardzo różne od siebie kobiety, w dzieciństwie przeżyły tragedie, które połączyły je ze sobą na lata. Obie były świadkami zabójstwa swoich sióstr i obie po latach postanawiają odnaleźć zabójcę. Przypadek sprawia, że Ewa, siedząc w salonie fryzjerskim, rozpoznaje mordercę po głosie. Kobiety rozpoczynają prywatne śledztwo i wracając do tragedii z przeszłości, każda z nich zmaga się również z problemami teraźniejszości. Panie Bednarek jak mi się to poprowadzenie fabuły podobało. Ale co tam się działo! I te opisy! "Córeczki" momentami czytałam z uśmiechem na twarzy. Wiem, że to brzmi dziwnie, czytać historię, w której brutalnych morderstw nie brakuje, ale autor osadził ją w Częstochowie, w której spędziłam kilka lat swojego życia. To tam spędziłam lata liceum i pierwszych studiów, zanim wprowadziłam się na Pomorze dlatego z ciepłem na sercu czytałam o kamienicy na ul. Kościuszki, gdzie mieściło się moje liceum i internat Słowackiego. O słynnych Alejach, gdzie zastanawiałam się czy nadal istnieje Kino Studyjne i Klub DonKichot i Klub bilardowy. Dzięki tej książce wróciłam ma Halę Polonia, gdzie zaczęła się moja miłość do siatkówki, która trwa do dzisiaj i w Aleje, gdzie spędzałam wagary, bo jeszcze wtedy nie było Galerii Jurajskiej😉 I z ogromnych uśmiecham wspominam "Aleje Frytkową", bo nie zna częstochowskiego życia ten, kto nigdy nie stołował się w tamtym miejscu, choć nawet nie wiem czy ono nadal funkcjonuje. Jeżeli tak to na pewno wygląda już zupełnie inaczej. Reasumujac, to pierwsza książka tego autora, ale już wiem, że nie ostatnia. Fabuła jest dopracowana w taki sposób, że mimo połączeń przeszłości z teraźniejszością i istnieniu bohaterów pobocznych, czytelnik się tam nie pogubi. Z całą odpowiedzialnością mogę powiedzieć, że to najlepsza książka przeczytana w kwietniu. I w końcu prywatnie, dziękuję autorowi, że mogłam, w i trochę inny sposób powspominać Częstochowę i to, że to od niej wszystko tak naprawdę się zaczęło :)

"Córeczki" Adriana Bednarka to dobry thriller i nawet wciągający, choć miejscami był zbyt monotonny. Fabuła ciekawa, intrygująca, tylko zbyt powoli się rozkręca. Niestety, zakończenie jak dla mnie jest za bardzo irracjonalne w stosunku do całości historii. Zazwyczaj takie powieści pisane są z perspektywy tajemniczego mordercy. Tutaj jest wręcz odwrotnie. Narrację prowadzą dwie zupełnie różne kobiety, które stały się jego ofiarami. Kobiety, które ani przez moment nie budziły mojej sympatii. Obie fałszywe, wredne, negatywne. Już sam podstarzały właściciel baru wydawał się bardziej charyzmatyczny, sympatyczniejszy i godny uwagi niż te dwie. Całość zapowiadała się wyjątkowo frapująco, szczególnie początek, ale później owa historia jakoś zaczynała podupadać, tracąc tempo, wyrazistości, moją ekscytację. Sięgając po "Córeczki" miałam wysokie wymagania i niestety, będąc już w trakcie ich lektury, systematycznie się rozczarowywałam. Niemniej jednak zamierzam zapoznać się z pozostałymi książkami z dorobku Pana Bednarka.

wciągająca ale chwilami przekombinowana