Batawe. Wędrowcy. Tom 3

Na ostatni tom z cyklu Wędrowcy Augusty Docher musiałam czekać dość długo. Naprawdę bardzo długo, bo prawie dwa lata, a dla kogoś, kto jest nałogowym książkoholikiem, to kawał czasu. Na całe szczęście książka już jest, więc dziś zapraszam Was na recenzję wyczekiwanego przeze mnie „Batawe”. „Annie znów grozi niebezpieczeństwo. To z powodu Księgi stała się celem Wędrowców z plemienia Habbatum. Dziewczyna jednak z każdym dniem jest coraz bardziej świadoma swojej mocy i wspierana przez ukochanego Leo przybliża się do odczytania własnego przeznaczenia. Czy obojgu wystarczy sił, by wypełnić swój los? Jaką rolę w tym wszystkim odegra Alisha i jaki jest jej związek z Brianem? Czy Eperu zdołają powstrzymać plemię Habbatum przed przejęciem władzy nad Wędrowcami, a nawet światem? Skomplikowane losy bohaterów, nieoczekiwane sploty zdarzeń, dramaty i chwile szczęścia – wszystko to sprawia, że lektura ostatniej części „Wędrowców” dostarczy czytelnikom wielu wrażeń.” Jak widzicie, wkleiłam Wam tylko opis z okładki, ale jako że jest to ostatnia część cyklu, to nie chcę Wam za bardzo przybliżać fabuły książki. Mam nadzieję, że mi to wybaczycie, ale wiele osób nie czytało jeszcze tego cyklu i myślę, że tak będzie najlepiej. Uważam, że fantasty to gatunek, w którym Augusta się odnajduje i mam nadzieję, że takich książek napisze więcej, bo jej fantazja nie zna granic. Gdy przeczytałam drugi tom tego cyklu, w mojej głowie wirowało milion pytań i naprawdę należą mi się ogromne brawa, że nie zwariowałam w oczekiwaniu na ostatnią część. Autorka i tym razem mnie nie zawiodła, bo fabuła książki wciąga już od pierwszej strony. W książce dużo się dzieje, bohaterowie nie mają łatwo, a na ich drodze cały czas pojawiają się piętrzące się problemy i przeciwności losu. Autorka naprawdę wie jak zaciekawić czytelnika, by nie chciał odłożyć książki na półkę, ja kolejny raz przepadłam i zatraciłam się w świecie Anny oraz Leo i naprawdę z zapartym tchem śledziłam ich wciągające losy. Cały czas trzymałam kciuki, by wszystko potoczyło się tak, jak chciałam, ale jak wiemy, autorzy są nieprzewidywalni, więc nic nie zdradzę Wam na temat zakończenia, które de facto było dla mnie dużym zakończeniem. Batawe owiane jest nutą tajemniczości, pojawia się sporo niebezpiecznych momentów, no i oczywiście miłość, która jest niczym bijące serce tej powieści. Wiecie, za co uwielbiam cykl o Wędrowcach? Za nieprzewidywalność, za nieoczekiwane zwroty akcji, za tajemniczość oraz za nietuzinkowych bohaterów, którzy znaleźli miejsce w moim sercu. Uwielbiam każdą część i ogromnie mi smutno, że to już koniec. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś Augusta napisze coś w podobnym klimacie i zaserwuje mi kolejny raz tak niesamowitą historię. Auguta Docher potrafi podnieść napięcie i dostarczyć wielu emocji, które podczas czytania towarzyszą do ostatniej strony. Ja naprawdę przepadłam w tej historii, poza tym mam do niej ogromny sentyment, bo właśnie od Eperu zaczęła się moja przygoda z twórczością Augusty. Batawe to idealne uwieńczenie historii Anny oraz Leo i naprawdę żal mi się z nimi rozstawać. Zapewniam Was, że ta powieść dostarczy Wam wielu wrażeń i przeniesie do świata, który wciąga, hipnotyzuje i nie ma się ochoty z niego wracać. Polecam Wam gorąco cykl o Wędrowcach oraz inne książki Augusty Docher, jestem przekonana, że się nie zawiedziecie. Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Bis.

W końcu doczekałam się ostatniej części przygód Anny i Leo. Po prawie rocznym zastoju mogłam wreszcie poznać dalsze losy moich ukochanych bohaterów. Autorka doskonale potrafi budować napięcie i oczekiwanie, dlatego gdy upragniona książka trafiła w moje ręce wszystko odstawiłam na bok, by bez reszty zatopić się w historii. Jak oceniam finał opowieści? Czy spełniła moje oczekiwania? Czy warto było na nią czekać? W życiu Anny i Leo nigdy nie może być spokojnie. Gdy już wydaje się, że będą w końcu szczęśliwi paskudny los daje o sobie znać i raz za razem podrzuca im liczne kłody pod nogi. Tym razem celem podróży jest odnalezienie Księgi i zrozumienie tego, co w sobie zawiera. Do tego każdego dnia Anna odkrywa coraz to nowsze moce, przy wszystkim wspiera ją ukochany Leo. Niebezpieczeństwo zbliża się wielkimi krokami. Co się stanie z bohaterami? Dlaczego plemię Habattum chce przejąć władzę nad Wędrowcami? Ale po kolei. Na początku trudno mi było odnaleźć się w powieści. Wydarzenia z wcześniejszych części zatarły się w pamięci, nie potrafiłam wczuć się w fabułę, przypomnieć sobie na jakim etapie historia się zakończyła ale gdy w końcu odpowiednie klocki trafiły na swoje miejsce- popłynęłam i to jak! Nie potrafiłam oderwać się od lektury. W głowie miałam jedną tylko myśl, poznać zakończenie. Obowiązki, nauka odeszły w niepamięć. Liczyli się dla mnie tylko bohaterowie i ich świat. Autorka kolejny raz zagwarantuje istny rollercoaster. Od początku rzuca na głęboką wodę, szokuje, zadziwia, podnosi ciśnienie. Nie raz zagryzałam zęby, gdy wydarzenia nie szły po mojej myśli, wyłam do poduszki i z zapartym tchem obserwowałam rozwój całej akcji. Tu nie ma czasu na nudę! Augusta wodzi nas za nos. Nie pozwala nam tak szybko dowiedzieć się jakie sytuacje czyhają za rogiem na postacie, podrzuca im liczne kłody pod nogi. Emocje sięgają zenitu. Niczego nie można być pewnym. Ciekawość wzrasta z każdym rozdziałem. Kolejny raz możemy spotkać starych bohaterów, ale nie zabraknie też i nowych, których polubimy albo nie. Każdy z nic jest ciekawie wykreowany, są barwni, charakterystyczni i na długo zapadają w pamięci. Nie raz namieszają w historii. Podniosą włoski na karku, zszokują i wbiją w fotel. W tej części bardziej polubiłam Leo. Wcześniej niezbyt za nim przepadałam. Nie robiłam nad nim żadnych ochów i achów, po prostu go znosiłam. Teraz spojrzałam na jego postać przychylniejszym okiem. Dał się poznać z zupełnie innej strony, tej lepszej, która sprawiła, że bohater poruszył moje serducho. Co do reszty postaci, nie mam żadnych zastrzeżeń. Wszystkich uwielbiam! Widać ile autorka włożyła pracy, by powstało tak genialne zakończenie losów Wędrowców. Co jeszcze w trawie piszczy? Sam fakt, że pisarka zarysowuje nam całkowicie historię powstania plemienia Eperu, Habbatum i Batawe. We wcześniejszych tomach otrzymaliśmy niewielki zarys kim są, co oni oznaczają i co sprawia, że się im znamiona zmieniają. Do tego opowieść zawiera dużo ciekawych rad, morałów, które można później przełożyć na swoje życie. Autorka mnie nie zawiodła. I to było doskonałe dopełnienie całości. Gorąco polecam.

Moja opinia: Wiecie, co ja mam? Coś naprawdę wyjątkowego i cieszącego serce każdego fana dobrej fantastyki! W moich czytelniczych rączkach, znalazła się właśnie ostatnia część serii o Wędrowcach - przepiękna "Batawe" ! Czekałam na nią dość długo, ale było warto. Książka jest rewelacyjna i pozostawia po sobie wiele nietuzinkowych emocji. Przeczytałam ją z zapartym tchem i muszę przyznać, że czuję się po "Batawe" nieziemsko kompletna i spełniona. Fani gatunku fantasy będą tą serią naprawdę zauroczeni. Fabuła: Moim zdaniem, fabuła książki "Batawe. Wędrowcy" jest bardzo kreatywna, wciągająca i otuloną nutką niebezpiecznej tajemnicy. W tym tomie, naprawdę wiele się dzieję. Akcja książki nie śpi w nudnym, monotonnym tempie, jest raczej jak pociąg ekspresowy, który mknie do przodu pełen niezachwianej energii. W jego przedziale, pojawiają się także nowi, charyzmatyczni bohaterowie, którzy dodadzą tej fabule fajnej szczypty adrenalinki. A zakończenie... Z całą pewnością, jest zaskakujące. Jestem pewna, że zwali was z nóg. Obiecuję! Styl: Styl Pani Dochter jest lekki, przyjemny i wypełniony dużą dawką emocji. Wciąga od pierwszych stron... Rozbudza naszą wyobraźnię... I sprawia, że... Nasz codzienny, szary świat, nabiera nagle barw niezapomnianych przygód. Uwielbiam to! Bohaterowie: Pani Dochter ukrywa w sobie pewien, wyjątkowy dar. Za pomocą magii swojej wyobraźni, potrafi stworzyć tak charyzmatyczne i temperamentne postacie, że po prostu nie da się ich nie polubić. Każda z nich, obdarzona jest tak nietuzinkową osobowością, że czytelnik w bardzo szybki sposób się z nimi utożsamia. Dzięki temu, bohaterowie tej historii pozostają w naszych sercach na bardzo długi okres czasu. Szata graficzna: Moim zdaniem, okładka książki "Batawe. Wędrowcy" jest niesamowicie klimatyczna i zjawiskowa. A wszystko to, dzięki tym niebieskim oczom, które ukrywają w sobie magię niezapomnianej przygody. Muszę przyznać, że barwa tej okładki, idealnie komponuje się z klimatem poprzednich tomów. Razem tworzą przepiękną, spójną całość, którą czytelnik pragnie oglądać bez końca. Podsumowanie: "Batawe. Wędrowcy" to rewelacyjana i trzymająca w napięciu historia, która w sposób niezwykle magiczny i nietuzinkowy przeniesie nas do świata Wędrowców, gdzie miłość, przeznaczenie i tajemnica, pochłoną nas smakiem swojej niezapomnianej przygody. Jeśli zakochałeś się w Eperu i Habbatum, to musisz sięgnąć także po Batawe. Ponieważ, dopiero wtedy poczujesz się w pełni kompletny i spełniony. Polecam gorąco!

Augusta Docher długo dała nam czekać na finałowy tom serii Wędrowcy.Ale,daję słowo warto było być cierpliwym! To co znalazłam na kartach tej powieści na długo zostanie w mojej pamięci. Autorka pokazała na co stać jej fantazję.Te nieoczekiwane zwroty akcji- bo jak inaczej nazwać czas kiedy to Anna i Leo pod wpływem pewnych wydarzeń muszą "dorosnąć"z dnia na dzień i wziąć na barki ogromną odpowiedzialność.Do tego nowi bohaterowie,którzy wręcz fascynują swoimi sylwetkami.Znajdziecie tu i wątki kryminalne-przecież Habbatum nie śpi,oni wciąż są rządni ofiar i zwycięstwa!I ten strach depczący po piętach! "Batawe"to nie tylko powieść fantasy,znajdziemy tu również ponad czasowe przesłania o tym, co w życiu tak naprawdę jest ważne.Miłość,rodzina,oddani,przyjaźń. A wiecie co najbardziej mnie zaskoczyło?Że po przeczytaniu książki byłam w stanie uwierzyć że to wszystko miałoby prawo wydarzyć się naprawdę!Bo przecież..życie to ciągłe wybory;)Przekonajcie się sami!Polecam gorąco!