Są takie książki, obok których nie możemy przejść obojętnie, które zostają z nami na długo, a nawet na całe życie. Taką sagą jest dla mnie „Wendyjska winnica”. Czy to za sprawą opowiedzianej historii, czy bohaterek, które stały mi się bliskie. A może dzięki oryginalnej narracji, solidnemu tłu historycznemu oraz bogatym opisom? W każdym razie zakończenie pierwszej części mną wstrząsnęło i musiałam jak najprędzej kontynuować tę historię. Druga część skupia się na powojennym życiu ludzi w Zielonej Górze czyli w tytułowym „Winnym mieście”. To tu, po tragicznych przeżyciach, osiedla się Matylda Neumann. Skrzywdzona i złamana próbuje stanąć na nogi i zapomnieć o przykrych doświadczeniach ostatnich miesięcy. Matylda tęskni za domem i pracą w winnicy, jednak po śmierci matki nie wyobraża sobie powrotu w rodzinne strony. Rany są zbyt świeże, a wspomnienia nadal bolą. Natomiast na Ziemiach Odzyskanych nie ma miejsca dla Niemców. Matylda ukrywa swoje pochodzenie i wartości, w których się wychowała i kierowała przez całe dotychczasowe życie. Ludność osiedlająca się w Zielonej Górze pamięta krzywdy wyrządzone im przez Niemców i niejednokrotnie odnosi się do nich z niechęcią… Saga „Wendyjska winnica” nie jest lekką i prostą lekturą. Wymaga czasu i skupienia, jednak nie mogłam się od niej oderwać.

Warto przeczytać, przemyśleć . Doskonały opis relacji międzyludzkich oraz sytuacji społecznej i politycznej na ziemiach zachodnich (Zielona Góra i okolice) w trakcie wyzwolenia i tuz po II wojnie. Historia lubi się powtarzać...

Cudowna trylogia. Czytałam całość 2 razy i myślę, że za jakiś czas zacznę od nowa. Mam ogromną nadzieję, że autorka wróci jeszcze do historii Matyldy opisze dalsze losy bohaterki.

Gorąco polecam. Początek książki dość trudno przebrnąć ale potem to już nie można się oderwać. Drugi tom jeszcze lepszy :-))

Jedna z lepszych książek (seria) w tej tematyce jaką miałam przyjemność czytać. Polecam!