Zabiorę cię do domu

Ida Zalewska, pisarka romansów, postanawia wyruszyć w Bieszczady w poszukiwaniu natchnienia do nowej powieści. Jej życie ostatnio wyglądało niczym szalona sinusoida, jednak zanosi się, że teraz wszystko się uspokoi i będzie tylko lepiej.
Kobieta na trzy miesiące lata wynajmuje pokój w klimatycznym, małym pensjonacie prowadzonym przez jej wielką fankę Alicję. "Zielone wzgórze" ma w sobie pewną magię, a właściciele mają wyjątkowo intrygującego przyjaciela. Kim jest przystojny, posągowy mężczyzna z burzą ciemnych włosów i spojrzeniem Jasona Momoa?
Jak cudownie było znów znaleźć się w Bieszczadach, cóż nie dosłownie ale choć przez chwilę znów poczułam ten spokój i wyjątkowy zapach powietrza, który niesie ze sobą podróż w te góry. Czytając tą powieść po raz kolejny zatęskniłam za dzikością lasów, wolno płynącym czasem i letnimi kąpielami w Sanie, w tym roku będę chciała znów wrócić w okolice Leska by tym razem podążać śladami bohaterów "Zabiorę Cię do domu".
Wspaniałe czytało mi się tą książkę, jest pełna emocji i wspaniałych widoków, mamy okazję przeczytać o bieszczadzkim lecie i zimie. Ale ta książka to nie tylko klimat gór, to również bardzo emocjonująca relacja, bohaterowie przeszli naprawdę trudną drogę nim postanowili dać sobie szansę. Ida jest dla mnie przykładem kobiety niesamowicie silnej, ona wyrwała się z toksycznego związku i zaczęła budować siebie na nowo. Z początku bardzo broniła się przed Jakubem, jednak wiecie jak jest, serce nie wybiera.
Jestem po raz kolejny zakochana w książce pani Kasi, przepięknie przeprowadziła nas przez tą historię, jej styl jest niezwykle barwny, a przy tym taki ludzki, postaci z krwi i kości, a wręcz Jakuba możemy znaleźć na wieeeeelu fotografiach w internecie. Przepadałam dla pióra kolejnej Kasi- nie wiem jak one to robią, ale lista moich ulubionych autorek z tym imieniem wciąż rośnie.
Gorąco polecam

Zarówna pierwsza jak i druga powieść autorki są fajne. Dobrze się je czyta, jest chemia i czuć klimat Bieszczad ale! Jest niestety jedno "ale", które mnie uwierało w czasie czytania Zabiorę Cię do domu, a mianowicie to, że schemat powieści jest dokładnie taki sam jak we Wszystkie gwiazdy są twoje. Niby jest poniekąd wyjaśnienie dlaczego tak jest, ale mnie ono nie przekonuje. Z chęcią kupiłabym trzecią książkę autorki jeśli powstanie, ale boję się właśnie, że i za trzecim razem schemat będzie ten sam (i nie, nie chodzi o to, że ktoś ucieka w Bieszczady). Mimo wszystko polecam, ale zróbcie sobie przerwę między czytaniem obu.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, lubię poznawać nowych pisarzy, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok tego tytułu. Słyszałam też o debiutanckiej powieści Kasi "Wszystkie gwiazdy są Twoje" i mam zamiar ją nadrobić. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się błyskawicznie. Ja pochłonęłam ją w jeden wieczór i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam losy bohaterów. Razem z nimi przeniosłam się w Bieszczady, w których swoją drogą jeszcze nie byłam, ale po bardzo plastycznych i pobudzający wyobraźnię opisach pięknego krajobrazu tamtych okolic już wiem, że będę musiała tam w najbliższym czasie pojechać! Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona. Bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w bardzo autentyczny i różnorodny sposób wykreowani. To postaci, które mają swoje wady i zalety, borykają borykają się z różnymi przyziemnymi problemami, tak jak my popełniają błędy czy postępują pod wpływem emocji, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu przypadkach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Jestem pewna, że z powodzeniem moglibyśmy spotkać ich w rzeczywistości. Na kartach powieści mogłam bliżej poznać Idę oraz Jakuba. Ich myśli, odczucia, mogłam dowiedzieć się z czym się mierzą każdego dnia, jakie wydarzenia z przeszłości wpłynęły na ich obecne życie oraz to jakimi wartościami się kierują, a także mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Iga w zasadzie od samego początku zaskarbiła sobie moją sympatię, poznając bliżej jej przeszłość, to z czym musiała się mierzyć nie raz miałam ochotę żeby ją przytulić i zapewnić, że od teraz będzie tylko lepiej. Z całych sił jej kibicowalam i chciałam dla niej jak najlepiej. Jakub od początku skradł całkowicie moje serce. Uwielbiam takie męskie postaci - pełne dobrego humoru, ciepła, troski. Z każdą kolejną czytaną stroną ten mężczyzna jeszcze bardziej zyskiwał w moich oczach. Relacja bohaterów została w rewelacyjny sposób zaprezentowana, w zasadzie można ją podciągnąć pod hate - love. Ich potyczki słowne wieloletnie wywoływały uśmiech na mojej twarzy, a w niektórych momentach zdarzyło mi się jawnie parsknąć śmiechem. Nie brakuje tutaj także scen pełnych namiętności i pożądania, które zostały opisane ze smakiem. Niemniej jednak autorka rzuca pod nogi bohaterów kilka kłód, które wywrócą ich życie do góry nogami, a także sprawia, że zaczną zupełnie inaczej postrzegać niektóre rzeczy. Istotną rolę w tej historii odgrywają postaci drugoplanowe, mowa w szczególności o Alicji i Marku, pod których dachem zatrzymała się Iga. Cieszę się, że autorka przedstawiła również problemy z jakimi borykało się to małżeństwo. Wszystko to tworzy spójną, bardzo życiową i poruszającą całość. Autorka na przykładzie swoich bohaterów pokazuje, że mając wsparcie przychylnych i kochających nas osób można osiągnąć naprawdę wiele i spełniać swoje marzenia. Pokazuje także, że miłość czasami przychodzi niespodziewanie, w najmniej oczekiwanym przez nas momencie. Świetnie spędziłam czas z tą książką, niebawem biorę się za nadrabianie debiutu Kasi i czekam na jej kolejne powieści! Polecam!

Co byście powiedzieli na zimę w Bieszczadach? Właśnie w te góry zabiorę Was dzisiaj dzięki książce Katarzyny Fiołek "Zabiorę cię do domu", którą miałam przyjemność przeczytać dzięki uprzejmości Wydawnictwa Muza.
Bieszczady są w rankingu moich ulubionych gór na drugim miejscu zaraz za Tatrami. Gdy, zobaczyłam, że akcja "Zabiorę cię do domu" rozgrywa się właśnie w nich, wiedziałam, że muszę ją przeczytać.
Ta historia to był świetny wybór! Na trochę ponad 300 stronach autorka zawarła mnóstwo emocji. Czytając nie raz uśmiechałam się pod nosem, ale też pojawiły się łzy i to nie tylko te z wzruszenia. Ida po rozwodzie nie wierzy, że może przytrafić się jej jeszcze coś dobrego. Po sukcesie swojej książki, postanawia wyjechać w Bieszczady by napisać jej drugi tom. Gdy spotyka Jakuba, nie wie jeszcze jak bardzo zmieni się jej życie.
Ida jest postacią intrygującą. Skryta pisarka, która próbuje pozbierać się po rozwodzie. Nieufna, z kompleksami, jednak w w pensjonacie "Zielone Wzgórze" odnajduje część siebie i przyjaciół, a może też kogoś więcej? Chociaż Idę z początku bardzo polubiłam, w pewnym momencie byłam na nią tak zła, że miałam ochotę nią potrząsnąć! I wiecie.. Ta złość była tak silna, że jeszcze myśląc o niektórych sytuacjach czuję jej echo. Jednak będziecie musieli sami przeczytać by sprawdzić, co mnie tak bardzo wyprowadziło z równowagi ;)
Jakub jest postacią, do której coś czuję niejedna książkara będzie wzdychać. Wielki, przystojny misio o złotym sercu. Jak ja mu kibicowałam. Zdobył moje serce szturmem. Naprawdę czytanie o takich postaciach powoduje ciepełko w sercu.
Nie sposób nie wspomnieć również o postaciach drugoplanowych, które cudownie dopełniały całą historie i były równie interesujące, co główni bohaterowie.
Wiecie urzekło mnie w tej historii? Jej mądrość. Ta książka to kopalnia cytatów. I chociaż nie raz złościłam się na zachowanie Idy, to wszystko tu miało swój sens. Dodatkowo autorka maluje słowem piękny pejzaż Bieszczad, czytając aż miałam ochotę zarezerwować sobie nocleg gdzieś w Wetlinie, by znaleźć się znowu na tych cudownych szlakach i tym razem na żywo posłuchać cudownych bieszczadzkich legend przy ognisku, jak Ida.

Chyba każdy z nas już nie raz słyszał te słowa: "Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady".
Takimi właśnie słowami zainspirowała się nasza bohaterka książki - Ida. Oczywiście nie tylko ona jest ważna w tej historii. Mamy tu także udział innych postaci, ale nie grają oni tzn "pierwszych skrzypiec", tak jak Ida i Jakub.
Historia książki łączy w sobie jednocześnie klasykę, oraz domieszkę świeżości w tym gatunku.
Najbardziej ujął mnie motyw zakochanego mężczyzny próbującego walczyć o miłość. Spodobał mi się także opis Jakuba i to porównanie go jakby do Jasona Momoa. Bardzo wysoki mężczyzna z długimi włosami, oraz ciałem pokrytym tatuażami. Wzrost ten, a właściwie jego różnica była bardzo zauważalna w porównaniu do naszej Idy, która jak dobrze pamiętam, mierzy nie całe 160 cm.
Mamy tutaj historię podzieloną na trzy części. Pierwszy raz spotkałam się z tym, aby jedna z części była dużo krótsza od pozostałych.
Dzięki takiemu zabiegowi mieliśmy oddzielone pewne fakty i bardziej mogliśmy się wczuć w klimat całej tej historii.
Lektura idealna dla romantyków. Można zapoznać się z kolejną historią, ale taką prawdziwą, namacalną, bo z ludzkimi problemami. Życie nie jest proste i tu mamy tego doskonały przykład.
Tak, są tu sceny seksu. Można by powiedzieć, że mamy tu mieszankę wybuchową, bo jest tu delikatność i dzikość jednocześnie.
Skupiając się na chwilę na naszej bohaterce... Poznawszy historię jej małżeństwa i byłego męża, to odniosłam niemałe wrażenie jakbym to już gdzieś widziała. Ta historia częściowo przypomina mi film z 1991 roku " Sypiając z wrogiem". W obu przypadkach te szczególnie mocno nacechowane męskie postępowanie. Ten sam wręcz maniakalny pedantyzm i perfekcjonizm w całym domu.
Co jeszcze przyciągnęło moją uwagę? Mało już spotykana muzyka przeplatana w treść książki. Są to nie tylko zagraniczne, ale też i polskie nuty. Począwszy od tych starszych przebojów, aż po hit z przed czterech lat.
Nie chcę więcej zdradzać, aby nie psuć przyjemności czytania lektury przyszłym odbiorcom.
Powiem tylko tyle...
Gwarancja wulkanu emocji.
Zabawna i poważna
Delikatna i dzika
Cytaty z książki:
"W miarę jak posuwamy się naprzód, droga staję się coraz bardziej kręta, prowadząc przez malowniczą okolicę, miejscami usianą piegami domków. Czas zdaje się płynąć wolniej. To się czuję w kościach. Często mija się stare, drewniane chaty z czerwonymi dachami, otoczone ogródkami, których nie powstydziłaby się żadna szanująca się starsza pani. Żywe obrazy z innej epoki."
"Nie pomyliła się. Zawsze w takich momentach wydawało jej się, że tego typu zbiegi okoliczności nie są normalne, a jej przydarzały się co rusz. Często było tak, że zdążyła tylko o kimś pomyśleć i spotykała tę osobę za rogiem. Jej babcia śmiała się, że tak mają tylko wiedźmy."
"Ida złapała za czereśnię zębami i odsunęła się. Z jakiegoś powodu ledwo mogła oddychać. W ciągu sekundy doświadczyła najbardziej erotycznej rzeczy w całym swoim życiu. I on zdawał się o tym wiedzieć. Jednocześnie była tak zła na siebie, że dała się złapać na taki tani, w sumie całkowicie beznadziejny chwyt! "
"- Moja babcia mówiła, że zawsze jakoś jest. - Cmoknął ją w skroń. - I zawsze... rzeczywiście jakoś jest. Jeszcze nie było tak, żeby jakoś nie było. Rozwiążemy, może nie dzisiaj, ale damy radę. I nie mów "kanał". [...]"

"Zabiorę Cię do domu" to lekka a zarazem fascynująca opowieść o poradzeniu sobie z przeszłością i znalezieniu weny pisarskiej,by stworzyć niezapomnianą powieść w Bieszczadach.
Aurę natury i jej piękno możemy poczuć przez całą lekturę.Bieszczady,jej urok i spokój daje człowiekowi wytchnienie od kłopotów i zapomnienie o trudach życia.Czytajac czujemy się tak,jakbyśmy byli z bohaterami w miejscach,które oni są.
Powieść pokazuje czytelnikowi jak życie i jej osoby potrafią złamać serce,a jednocześnie jak można się podnieść,by zacząć nowy rozdział życia.
Ida jest kobietą potrafiącą się lubić od samego poznania.Jest naturalną osobą,której życie niemiło zaskoczyło.
Jakub-pokazywał siebie jako wolny strzelec,dla którego ważna jest zabawa.Dopiero bliżej poznanie go, zmieniło moje zdanie o nim.
Historia pokazuje,że nie wszystko możemy sobie zaplanować.Czasem może ono nas zaskoczyć i należy zaakceptować to,co nam daje.Te efekty zaskoczenia dają opowieści momentów emocji i zobaczenia decyzji bohaterów dotyczącej przyszłości.
Lektura jest ciepłą oraz cudowną historią o znalezieniu na nowo szczęścia i pokochania życia wraz z uwierzeniem,że nie warto się załamywać po złamanym sercu.
Gorąco polecam

"Zabiorę cię do domu", to druga książka tej autorki. Jej debiut, bardzo mi się spodobał, temu bez chwili zastanowienia sięgnęłam po jej drugą książkę. Autorka, kiedyś świetnie napisała, że pisze baśnie dla dużych dziewczyn. Tak, dokładnie to czułam, jak czytam obie książki. Historie pełne marzeń, miłości, spełnienia, radości i pięknych chwil. Czytając ją, człowiek odpoczywa, pozbywa się trosk i zbiera endorfiny szczęścia.
Książka Katarzyny Fiołek to ciepła, poruszająca historia dwojga młodych ludzi. Opowieść, która skupia się na emocjonalnych przeżyciach bohaterów oraz ich skomplikowanych relacjach rodzinnych. Powieść eksploruje tematy takie jak miłość, straty, wybaczenie i odnajdywanie siebie.
"Zabiorę cię do domu" to powieść, która zabiera nas w malownicze Bieszczady. Autorka ma dar tworzenia głównych bohaterów. Zarówno Ida, jak i Jakub to bohaterowie z krwi i kości, ze swoimi wadami i zaletami. Ich relacja rozwija się powoli i naturalnie, co czyni ją jeszcze bardziej wiarygodną.
Ida Zalewska to pisarka szukająca ukojenia po trudnym rozwodzie. Wyjeżdża w Bieszczady, gdzie próbuje odnaleźć inspirację i uciec od codziennych problemów. Jest kobietą wrażliwą, zmagającą się z przeszłością, ale jednocześnie silną i niezależną.
Jakub to doświadczony przewodnik górski, który zna Bieszczady jak własną kieszeń. Jest mężczyzną o spokojnej naturze, który potrafi słuchać i wspierać innych. Jego życie toczy się w rytmie górskich wędrówek, a spotkanie z Idą całkowicie je odmieni.
Relacja między Idą a Jakubem jest centralnym punktem powieści. To właśnie dzięki temu spotkaniu oboje mają szansę na nowe początki i odnalezienie szczęścia. Ich różnice charakterów początkowo wydają się nie do pogodzenia, jednak z czasem udaje im się zaprzyjaźnić.
Wspólne doświadczenia zbliżają bohaterów do siebie. Wspólne wędrówki, rozmowy przy ognisku, a także dzielenie się swoimi sekretami sprawiają, że zaczynają się lepiej rozumieć. Ida odkrywa w Jakubie wrażliwego i opiekuńczego mężczyznę, a Jakub w Idzie kobietę o wielkim sercu i głębokiej wrażliwości.
Zmiany, które zachodzą w bohaterach, są widoczne gołym okiem. Ida, dzięki Jakubowi, zaczyna odzyskiwać wiarę w siebie i w miłość. Uczy się cieszyć małymi rzeczami i doceniać to, co ma. Jakub z kolei, dzięki Idzie, otwiera się na nowe doświadczenia i uczucia. Zaczyna wychodzić ze swojej skorupy i pokazywać światu swoje prawdziwe ja. Kulminacyjnym punktem ich relacji jest moment, w którym oboje zdają sobie sprawę, że nie mogą żyć bez siebie. To właśnie w Bieszczadach, wśród pięknych górskich krajobrazów, odnajdują swoje miejsce na ziemi i prawdziwe szczęście.
Książka ta, to piękna historia o miłości, która rodzi się w najmniej oczekiwanym miejscu i czasie. To opowieść o tym, jak ważne są drugie osoby w naszym życiu i jak dzięki nim możemy się zmienić na lepsze. "Zabiorę cię do domu" to idealna propozycja dla wszystkich miłośników romantycznych historii i pięknych krajobrazów. Jeśli szukasz lekkiej i przyjemnej lektury, która pozwoli Ci oderwać się od codzienności, ta książka jest właśnie dla Ciebie. Ja jestem oczarowana, bo styl książki odbiera ode mnie troski i daje mnóstwo ciepłych chwil. Polecam.