Na tropie trupa

Lubicie podróże? Pewnie tak! A podróż tropem trupa? Chyba nie bardzo. Właśnie w taką niecodzienną podróż zabiera nas Małgorzata Starosta w swojej najnowszej książce "Na tropie trupa". Choć tytuł nie brzmi szczególnie zachęcająco, zapewniam, że warto spakować bagaże i wyruszyć na Kurpiowszczyznę, bo taką oto destynację wybrała autorka i bohaterka tej komedii kryminalnej w jednej osobie.
Małgorzata, tym razem bez Babs, wiernej przyjaciółki, za to w towarzystwie męża, właściwie przekupionego, bo nie miał ochoty na wyjazd, wyrusza pociągiem ku wielkiej przygodzie. Podróżnicy wyglądają raczej oryginalnie, ona w niebanalnej ozdobie w postaci kołnierza ortopedycznego, a on z zabandażowaną ręką. Już w pociągu czeka pierwsza niespodzianka, bo spotykają znanego im skądinąd komisarza Bączyńskiego. Mimo kolejnej, niezbyt miłej niespodzianki, jaką są nieznane zwłoki na torach, Małgorzata wraz z mężem dociera do skansenu w Nowogródku, z którym to kojarzą się jej miłe wspomnienia ze studenckich czasów. A tam, zamiast spokojnego urlopu na łonie natury, nasza pisarka, jako że ma wyjątkowy dar pakowania się w mniejsze lub większe kłopoty, wplątała się (zupełnie niechcący przecież!) w pewną aferę kryminalną?
Tym razem to nie wątek kryminalny przykuł moją uwagę, ale cała jego etnograficzna otoczka. Zachwycałam się kurpiowską scenerią powieści, barwnymi opisami kultury, zwyczajów Kurpików, ich strojów. A te smakowitości kurpiowskie: rejbak, fafernuchy, piwo kozicowe, spróbowałby człowiek z wielką chęcią! I jeszcze te wstawki dotyczące bursztynu, "złota Północy", tyle rzetelnych informacji, ciekawostek, czytałam więc o tym z wielką przyjemnością, bo nie miałam pojęcia, że Kurpie bursztynem stoją.
Po raz kolejny Małgorzata Starosta mnie nie zawiodła. "Na tropie trupa" to sprawnie napisana powieść, z dialogami iskrzącymi od humoru, wyrazistymi bohaterami, nieco szalona, lekka i zabawna. Świetna lektura na poprawę humoru. Polecam!

Co powiecie na książkę, która bawi, ale i uczy? Dostarcza ogromu rozrywki, ale i dawkę wiedzy? O Kurpiach wiedziałam tylko tyle, że istnieją "??" O tym, że na Kurpiowszczyźnie są złoża bursztynu w życiu nie słyszałam. Za sprawą tej książki czytelnik zdobywa odrobinę wiedzy przekazanej w bardzo ciekawy sposób.
Tym razem Małgorzata Starosta zaskakuje główną postacią, gdyż jest nią nie kto inny, jak Małgonia Starosta "??" Mimo tylu już komedii kryminalnych, które wyszły spod pióra autorki, nadal udaje jej się zaskoczyć humorem i skomplikowaną sprawą kryminalną. Wydarzenia w książce wydają się być mocno przypadkowe ale czuć, że są precyzyjnie dopasowane, a połączenie różnych wątków jest dobrze przemyślane. Jest też bardzo realnie, wyczuwalny jest dobry research. A i wydarzenia napisane są tak, że jestem skłonna uwierzyć, że to prawdziwe wspomnienia autorki.
Wciągająca fabuła, intrygujące zagadki, fenomenalny humor, nietuzinkowe postacie, niezwykle lekkie pióro sprawiają, że przez książkę się płynie i wręcz sama się czyta. Uwierzcie mi na słowo, wiem, co mówię, w końcu przeczytałam tę książkę w dwa dni przy dość wymagającym kilkumiesięcznym dziecku "??"Bardzo polecam.