Lustereczko, powiedz przecie

#współpracareklamowa "Lustereczko, powiedz przecie" Alek Rogoziński Wydawnictwo: Skarpa Warszawska Premiera: o8.o3.2o23r. Róża Krull, autorka kryminałów, podczas obserwacji na balkonie swojego mieszkania, staje się świadkiem samobójstwa przystojnego mężczyzny. Z momentem pojawienia nie jego dziewczyny pojawiły się również wątpliwości czy to na pewno było samobójstwo? Pisarka zaczyna na własną rękę ustalać przyczyny śmierci mężczyzny. Czy to było samobójstwo? Czy Róży uda się ustalić przyczynę śmierci mężczyzny? Co tak naprawdę widziała pisarka? Nie ukrywam, że aby sięgnąć po tę książkę skusił mnie nie tylko interesujący tytuł, ciekawa okładka oraz intrygujący opis. Najbardziej zaciekawiła mnie wzmianka o Rafale Maślaku. Byłam ciekawa jego roli w tej książce. I nie ukrywam, że autor długo kazał czekać na pojawienie się jego postaci. "Lustereczko, powiedz przecie" to drugi tom serii o Róży Krull. Nie czytałam poprzedniej części ale nie przeszkadzało mi to w zrozumieniu i wciągnięciu się w jej fabułę. To co zaskoczyło mnie już na samym początku to przedstawienie przez autora postaci. Jest ich całkiem sporo, więc nie ukrywam, że ułatwiło to czytanie. Bohaterowie byli świetnie wykreowani. Byli zabawni, inteligentni i orginalni. Każdy wnosił coś nowego i świeżego do tej historii. Bardzo dobrze się z nimi bawiłam. "Lustereczko, powiedz przecie" to zabawny kryminał,który pozwolił mi na relaks podczas czytania. Śmieszne dialogi i sytuacje wywoływały uśmiech na mojej twarzy. Akcja jest dobrze poprowadzona. Nie mam do czego się doczepić. Gdyż nawet zakończenie, mimo iż mnie nie zaskoczyło, to jednak też nie byłam go pewna więc do samego końca czytałam tę książkę z zainteresowaniem. Styl autora jest przyjemny i wciągający. Ta książka praktycznie sama się czyta, naszym zadaniem jest tylko przewracanie stron i uśmiechanie się od ucha do ucha. Okazuje się, że jestem coraz większą fanką komedii kryminalnych. A wam te książkę serdecznie polecam. I oczywiście dziękuję wydawnictwu za egzemplarz recenzencki

Znany przesąd głosi, że zbite lustro ma zsyłać na nieszczęśnika siedem lat nieszczęść. Przedmiot ten był kiedyś dobrem luksusowym i niewiele osób mogło sobie na niego pozwolić. Teraz chyba każdy z nas ma chociaż jedno w domu. Są w sklepach, windach, samochodach. Przeglądamy się w nich, czasem robiąc to nieświadomie. Jedni robią to z przyzwyczajenia, inni po to, by podziwiać swoją urodę. Tak jak uczestnicy konkursu Mister Polonia, a zarazem bohaterowie książki "Lustereczko, powiedz przecie". To drugi tom przygód Róży Krull, znanej autorki kryminałów, którą wykreował nie kto inny jak Alek Rogoziński. Pisarka niedawno przeprowadziła się do nowego mieszkania, a niedługo później została świadkiem samobójstwa młodego mężczyzny, który chciał zostać Misterem Polonia. Z biegiem czasu Róża ma coraz więcej wątpliwości. Fakty się nie zgadzają, wypływają na jaw kolejne nieścisłości. Poczytna autorka kolejny raz chce się zabawić w detektywa amatora. W śledztwie pomaga jej sam Mister Polski, Rafał Maślak. "Lustereczko, powiedz przecie" to lekka komedia kryminalna, przy której można się zrelaksować, odstresować i odetchnąć po ciężkim dniu. To świetna rozrywka i dobra zabawa w jednym. Mnóstwo zabawnych sytuacji, dialogów, sporo dobrego humoru. Być może dla niektórych zagadka kryminalna będzie zbyt prosta. Trochę podejrzewałam kto może być winny, ale i tak zakończenie lekko mnie zaskoczyło. To świetna lektura, przy której można miło spędzić czas. Nie jest szalenie wymagająca, nie żąda od nas ciągłego skupienia, ale powoduje małe i duże wybuchy śmiechu, więc uważajcie, gdzie ją czytacie.

To już druga na moim koncie książka Alka Rogozińskiego i muszę przyznać, że z każdym spotkanie dogadujemy się coraz lepiej! Za pierwszym razem było fajnie, chociaż chyba nie na tyle, abym zachwycała się pod niebiosa. Jednak tym razem, muszę przyznać, było ciekawie. Zauważyłam również, że sama tematyka modowo-pokazowa jest aktualnie w modzie. Nie tylko Rogoziński poruszył temat pokazowy, ale Rogala również — w sumie obie książki czytałam po sobie, może to również pewien pretekst do kojarzenia faktów. Więc co z tą książką? Różyczka przebija samą siebie z każdą kolejną stroną. Dawno nie spotkałam tak zakręconej notabene bohaterki. Mimo że czasami wpędza to ją w pokaźne kłopoty, jest to pozytywny aspekt. Czasami było przerażająco, ale czasem również można było się potężnie uśmiać 😁. To zdecydowanie coś innego, taki powiew świeżości, choć jak zaznaczyłam powyżej, dużego doświadczenia z twórczością Rogozińskiego jeszcze nie mam. Lustereczko powiedz przecie, można porównywać do wody, wielkiej i takiej, na której początkowo ciężko jest zauważyć ląd. Jednak sama fabuła może być porównywalna do jachtu, dzięki któremu płynnie przepływamy za horyzont. Świetna, przezabawna i komfortowa! To właśnie całe Lustereczko powiedz przecie.