Śmierć druga

Z książkami Państwa Dębskich jest tak, że od razu po kilku pierwszych wersach wiadomo kto jest pisarzem. Mają unikatowy styl i każda z części jest napisana niemal identycznie, jeśli chodzi o podział na akcję, rozwinięcie i koniec. Początek służy by jak najbardziej zachęcić czytelnika do przeczytania książki. Znajdujemy tutaj niby trupa, ale okoliczności w jakich się do spotyka są zawsze szokujące. Z pewnością nie podejrzewałabym o takie rzeczy rodzinę jeży:-) No więc skoro już trupek nam się pojawia, to później spotkamy tych, którzy lubią sobie żartować. To niby kryminał, ale zdobi go do końca czarny humor. Postacie nie są sztywne, choć słowa jakimi się posługują bywają proste i niecenzuralne. Nasi bohaterowie z wcześniejszych części również tu powracają, a my cieszymy się, że znowu ich spotykamy. Zazwyczaj, kiedy dochodzi do morderstwa, to podejrzanym staje się najbliższa mu osoba. Tak jest też tutaj. Policja jest przekonana, że sprawcą jest jego najlepszy przyjaciel. By jednak rozwiązać tą tajemniczą zagadkę będą zwracali się do detektywa, który jest najgłówniejszą osobą w serii. Wszystko by prosto się ułożyło, gdyby nie pewien szczegół. Detektyw ma podstawy do tego, by uwierzyć w niewinność przyjaciela denata. Jak zwykle będzie musiał poroztrząsać swoje domysły z kimś jeszcze, gdyż w pewnym momencie coś mu przestaje pasować. Zatem, kto tak naprawdę zabił Rafała Górę i jaki mógł mieć motyw?
Książka jest naprawdę ciekawa, gdyż tutaj wciąż coś się dzieje. Bohaterzy jakby tutaj nie grali, tylko naprawdę przeżywali tą opowieść. Są żywiołowi i nie zawsze dobrze wychowani. Rzeczy nazywają po imieniu i nie lubią się mylić. Tomasz bardzo dużo tutaj spekuluje, gdyż lubi mieć pewność w tym, co robi i mówi. Nie ma tu wiele ozdobników i opisów, tylko konkretna historia. Bywa, że niekiedy można tu wybuchnąć śmiechem. Koniec nie do przewidzenia, gdyż niby idziemy jednym tropem, ale niekiedy napotykamy zmyłki na które dajemy się nabrać. Bohaterzy potrafią się cieszyć, lecz ich oczy pozostają smutne, bądź zimne. Mi seria bardzo przypadła do gustu, dlatego bardzo ją polecam!

Cudowny kryminał rozgrywający się w jednym z moich ukochanych polskich miast czyli we Wrocławiu :) Najnowsze dzieło Beaty i Eugeniusza Dębskich sprawdzi się doskonale na jesienne wieczory, jesli lubicie klimaty z dreszczykiem ;) "Śmierć druga" to powrót detektywa Tomasza Winklera, który tym razem będzie musiał zmierzyć się z wyjątkowo trudną sprawą. Były stróż prawa ma pomóc policji w ujęciu sprawcy morderstwa młodego chłopaka, ale... bardzo dobrze zna podejrzanego i jest przekonany o jego niewinności. W którą stronę potoczy się śledztwo? Oczywiście tropów jest kilka, więc zagadka szybko nabiera rumieńców. Fabuła to majstersztyk, do tego świetne tło obyczajowe, cudowny bohater Tomek Winkler i jego niesamowita babcia. Ich dialogi to poczucie humoru, które uwielbiam :)

Tomasz Winkler niedawno jeszcze starszy aspirant a teraz prywatny detektyw oraz cywilny audytor na jednym z komisariatów dostaje propozycje powrotu do Firmy aby pomoc dawnemu koledze w śledztwie. Na terenie starego stadionu Śląska we Wrocławiu znalezione zostały zwłoki młodego mężczyzny kilkukrotnie ugodzonego nożem.
Dzięki researchowi w wykonaniu Romy ? wspaniałej babci głównego bohatera ? Winkler i ekipa śledcza trafiają na trop przemytniczo-katolickiej mafii w małej miejscowości w sercu Borów Tucholskich.
"Śmierć druga" to czwarty z serii o Winklerze kryminał. Aby czerpać przyjemność z czytania tej części nie jest konieczne poznanie wcześniejszych wydarzeń ale na pewno pomocne w lepszym zrozumieniu gry słów i sporej dawki nietuzinkowego humoru okraszonych inteligentną zabawą możliwościami języka polskiego.
Autorzy umiejętnie i ze znawstwem a czasami nawet niestety zbyt wolno budowali napięcie. Jednak kiedy wszystkie wątki fabuły wskoczyły w odpowiednie tryby to ?
Nie ukrywam, że z ciekawością czekam na kolejny, piąty już tom zagadek kryminalnych z udziałem Tomasza Winklera i babcią Romą.

Śmierć druga? to już kolejna część cyklu kryminalnego pary autorów o detektywie Winklerze (ja piszczotliwie książki z tego cyklu zaczęłam nazywać "winklerki"), ale ale NAJWAŻNIEJSZE, można je czytać niezależnie od siebie. Co mnie (z zasady nie lubiącego cykli) mola książkowego bardzo cieszy. Autorzy ponownie puszczają wodze fantazji i kreatywności. Do tego swoisty klimat, oryginalne poczucie humoru ? potyczki i przepychanki językowe cudne. To jest naprawdę bardzo dobry, solidny kryminał, dziejący się w mieście, w którym nigdy nie byłam a zawsze chciałam, czyli we Wrocławiu.Koniecznie