(Nie)pokorna wdowa

"Wieści z Warszawy nie należały ani do miłych, ani do tych, nad którymi nie warto się pochylić. Potwierdzały jedynie to, czego spodziewał się od dawna. Musiał odnowić zerwane jakiś czas temu znajomości i dyskretnie rozpocząć śledztwo.
Podejrzewał, że za śmiercią ojca kryła się tajemnica, ale skupiony na własnej rozpaczy nie podjął do tej pory żadnych kroków w kierunku jej rozwikłania".
To już tom czwarty mojej ulubionej serii "W Dolinie Narwi" i moja ukochana autorka ponownie mnie zaskoczyła. Uwielbiam jej bohaterów, którzy wciąż coś knują, mają wiele podejrzeń i w sekrecie pragną rozwikłać trapiące ich serce zagadki. Są inteligentni, może dlatego tak bardzo ich polubiłam. Lubią wyzwania i nie boją się im sprostać. Jeśli kiedyś byli lovelasami, jak nasz Robert Ostrowski, to otwarcie się do tego przyznają. Jak zauważycie w cytacie, będzie on napiętnowany przez własne sumienie i umysł, gdyż śmierć jego ojca nie daje mu spokoju. Powiedzmy, że w trakcie swoich tropów nie spotka go zawód, gdyż zapozna się z pewną wdową, której teściowa jest prawdziwym katem. To jakby bajka o kopciuszku i złej macosze, gdzie kiedy bliżej pozna Natalię ujrzy jaka jest dobra i cudowna. Kobieta z duszą na dłoni, która będzie się ukrywała za skromnymi spojrzeniami. Zbratają się na tyle, by wspólnie pójść wcześniej obranym przez niego tropem.
"Rankiem następnego dnia, kiedy Natalia czekała na Roberta w jego salonie, miała okazję zobaczyć wracającego z kuchni majora zamroczonego alkoholem i rozebranego do połowy, z jej własnym rogalikiem w dłoni".
Nawet zacny, aczkolwiek pijany mężczyzna nie zapominał, by chwalić jej wypieki, które niejednokrotnie służyły do wyciągania ważnych dla nich informacji. Musiałam o tym wspomnieć, gdyż oprócz napiętej atmosfery doznacie nagłego chichotu wychodzącego z waszych ust, gdyż sytuacje będą tego wymagały:-[)
O tej pozycji można pisać bez końca, tym bardziej, że będzie was ciekawiło kim tak naprawdę był zmarły mąż Natalii. Robert zwraca się i traktuje Natalię z szacunkiem, co bardzo mi się podobało. Rozpływałam się przy niej...

Baron Ostrowski spędził długi czas w odosobnieniu, przez wypadek, który oszpecił jego twarz. Nie chcąc narażać się na niechciane komentarze pod swoim adresem, czy niemiłe spojrzenia postanowił odciąć się od świata zewnętrznego. Jednak chęć rozwiązania zagadkowej śmierci ojca okazuje się silniejsza. Śledztwo naprowadza go wprost na Natalię i razem postanawiają poprowadzić śledztwo, tym bardziej że w sprawę zamieszany był też nieżyjący już mąż kobiety.
Robert z hulaki zmienił się w unikającego towarzystwa i rozgłosu mężczyznę. Za sprawą blizn, które oszpecił jego twarz, stracił nadzieję na znalezienie życiowej partnerki, dopóki na jego drodze nie stanęła Natalia. Z początku z dystansem podchodził do kobiety, mając ku temu powody, jednak z czasem uczucie zaczęło kwitnąć. Kobieta nie zwracała uwagi na jego mankamenty, do tego była skromna, mądra i go oczarowała swoim charakterem.
Natalia z zahukanej i gnębionej przez teściową kobiety, pod wpływem barona również się zmieniła. Stała się pewniejsza siebie i, mimo że nie była pewna uczuć barona, cieszyła się każdą chwilą w jego towarzystwie.
Kiedy zaczęłam czytać, odniosłam wrażenie, jakbym czytała Piękną i Bestię, ale taką z realistycznymi, z krwi i kości postaciami, czy historycznymi wydarzeniami w tle. Subtelny romans. Natalia i Robert przez długi czas nie są siebie pewni, są też niedomówienia między nimi. Jednak są dobrze dobrani względem siebie, bo oboje musieli walczyć ze swoimi kompleksami. Razem tworzą idealną parę i zgrany duet.
Kolejna świetna książka z serii "W dolinie Narwi". Dużo akcji, intryg, tajemnic i niebezpiecznych sytuacji. Autorka po raz kolejny stworzyła bardzo ciekawą i dynamiczną historię. Bohaterowie ciągle musieli mierzyć się z przeszkodami w śledztwie, jak i w życiu prywatnym. Do tego dochodzą rodzinne tajemnice czy ogromna niechęć teściowej do Natalii. Mąż Natalii miał wiele za uszami, na szczęście kobieta trafiła na prawdziwego mężczyznę w postaci barona Ostrowskiego, który wielokrotnie pokazywał, że nie jest już tym Robertem, który lubił często zmieniać kobiety.
Zakończenie jest zaskakujące i zrodziło bardzo dużo pytań.

Rok 1817. Barton Robert Ostrowski jest byłym żołnierzem, wcześniej nie stronił od równego rodzaju przyjemności, teraz postanawia wyruszyć do Warszawy, by rozwiązać zagadkę zabójstwa swojego ojca. Mężczyzna poznaje Natalię - gnębioną przez teściową wdowę, która interesuje się ogrodnictwem oraz kuchnią. Barton i Natalia łączą siły by odkryć tajemnicę sprzed lat, okazuje się, że trop prowadzi do rodziny męża Natalii. Czy mąż kobiety miał coś wspólnego ze śmiercią ojca Barona? Co na to wszystko teściowa Natalii?
To moje trzecie spotkanie z twórczością autorki i cyklem wdolinienarwii. Książek w zasadzie nie trzeba czytać w kolejności chronologicznej, bo każda z nich opowiada o innej parze bohaterów. Bardzo lubię romanse historyczne, dlatego poraz kolejny zdecydowałam się sięgnąć po książkę Pani Uli. Autorka ma lekkie i przyjemne w odbiorze pióro, co sprawiło, że książkę wręcz pochłonęłam. Fabuła tej historii poraz kolejny rozgrywa się na Podlasiu w pierwszej połowie XIX wieku, a autorka w świetny sposób oddała klimat panujący w tamtych czasach. Tym razem mamy połączenie romansu z powieścią przygodową i trochę sensacyjną, a swoją uwagę skupiamy na Robercie i Natalii, którzy sprawili, że niejednokrotnie na mojej twarzy gościł uśmiech - ta para gwarantuje świetne potyczki słowne, zabawne, ale i niebezpieczne momenty. Nie zabraknie oczywiście również intryg, tajemnic, pożądania i namiętności. Zarówno główni bohaterowie, jak i postaci drugoplanowe, które oddają tej powieści świeżości zostały dobrze wykreowane. Autorka wielokrotnie zaskoczyła mnie swoją pomysłowością i sprawiła, że z dreszczykiem emocji przewracałam kolejne strony. Moim zdaniem to najlepsza część z całego cyklu. Już nie mogę się doczekać kolejnego tomu, który na szczęście już niebawem! Polecam. Moja ocena 8/10.

Mamy rok 1817 Baron Robert Ostrowski chce w stolicy kraju rozwiązać nurtującą jego głowę zagadkę zabójstwa ojca. On sam nie prowadził zwykłego spokojnego, ustadkowanego życia. Spotykamy go jako osobę lubiąca zabawę i głębsze relacje z kobietami.
Na drugim końcu mamy Natalie Walewską wdowę, która po śmierci męża zostaje notorycznie gnębiona przez teściową. Jest ona bardzo skromną, ale jakże inteligentną kobietą.
Droga tych dwojga niespodziewanie się przecina i oboje obierają jeden cel. Natalia zamierza pomoc Baronowi. Tych dwojga jednak nie łączy, tylko plan rozwiązania zagadki. Robert coraz częściej wzdycha do owej kobiety.
Sama książka napisana w przystępny sposób, opisy wprowadzają nas w klimat tamtych lat. Postacie są barwne i różne. Każdy pokazuje tutaj swoje oblicze i swój charakter. Zastanawiała mnie same zabójstwo jak i zamiary dziwnie zachowującej się teściowej. W książce zauważymy (może to mały szczegół, ale jak pięknie zrobiony) na początku każdego rozdziału powiększoną pierwszą literę słowa. Plusem jest to, że Autorka nie skupiła się tylko na postaci Natalii, ale także na owym Baronie i opisie jego życia.
Lekki kryminał toczący się w XIX wieku. Połączenie obyczajówki, romansu i jak wspomniałam kryminału.

Przenieśmy się do pierwszej połowy XIX wieku. Na jednej z warszawskich posiadłości dostrzeżemy piękny ogród, a w nim kobietę, która w jego pielęgnację wkłada całe swoje serce. Natalia Walewska, młoda wdowa mieszka razem z zrzędliwą teściową. Każdego dnia zmaga się z przykrymi docinkami starszej pani Walewskiej. Czuje się bardzo samotna. A jej ukochany ogród i przyrządzanie pysznych wypieków to jedyne, co dostarcza jej odrobinę radości.
Przedstawię Wam też pewnego barona. Robert Ostrowski udaje się do Warszawy, aby rozwikłać zagadkę śmierci swojego ojca. Trop prowadzi go do Natalii Walewskiej. Co wspólnego ma młoda wdowa z jego ojcem?
Sprawa okaże się dość skomplikowana, a Natalia i Robert za wszelką cenę będą starali się dowiedzieć, co tak naprawdę wydarzyło się w przeszłości.
Jednak muszę Wam zdradzić, że baronem nie będzie kierowała tylko chęć rozwikłania sprawy... bowiem młoda pani Walewska to z całą pewnością kobieta pełna uroku, niezwykle inteligentna, fascynująca... o której trudno zapomnieć...
"(Nie)pokorna wdowa" to czwarty tom cyklu zatytułowanego "W dolinie Narwi". Nie miałam okazji poznać poprzednich części. Wiem, że można je czytać niezależnie. Jednak po lekturze "(Nie)pokornej wdowy", zapragnęłam poznać ten cykl od początku.
Opisana w powieści historia bardzo do mnie przemawia. Bohaterowie, ich losy - jestem zdecydowanie na tak! Dałam się porwać autorce w tę niezwykłą podróż. I po prostu przepadłam! Razem z Natalią i baronem rozwiązałam zagadkę zabójstwa, przeżyłam wielką przygodę. Kibicowałam tym dwojgu. W szczególności Natalii - wierzyłam, że kobieta uwolni się od okropnej teściowej. Postać Roberta Ostrowskiego zrobiła na mnie wrażenie, a jeszcze bardziej - jego dobre serce w stosunku do innych.
Będą intrygi i tajemnice... chwilami będzie naprawdę niebezpiecznie! Ale... zrobi się także bardzo namiętnie!
"(Nie)pokorna wdowa" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Urszuli Gajdowskiej. Od razu zauważyłam, że autorka operuje lekkim piórem. Przyjemny w odbiorze styl sprawił, że chłonęłam tę historię błyskawicznie, strona po stronie - z przyjemnością, do samego końca. Powieść została utrzymana w świetnym klimacie i naprawdę czułam, jakbym przeniosła się do tego 1817 roku, w którym rozgrywa się akcja. Wspaniała podróż!
Jestem zauroczona powieścią Urszuli Gajdowskiej! Z pewnością sięgnę po więcej książek autorki.
Polecam! Świetnie spędziłam czas z tą powieścią!

Gdy Robert Ostrowski wraca z wojny, ciężko ranny i oszpecony przez blizny, Aurelia opuszcza go a inne kobiety zdają się go obawiać. Jest to o tyle kłopotliwe, że o ile nie ożeni się w ciągu kilku lat od śmierci ojca, straci majątek. Jego rodzic zginął tragicznie w niewyjaśnionych okolicznościach. Robert chce rozwikłać zagadkę a ślady prowadzą do domu pań Walewskich. Starsza z nich, Gertruda, wścibska i wyniosła, z upodobaniem gnębi swoją synową, wątłą i nieśmiałą Natalię. Obie są owdowiałe. Gertruda już nigdy nie wyszła za mąż i tego samego spodziewa się po żonie Dawida. Z kolei Natalia od pierwszej chwili czuje przyciąganie do Roberta, w dodatku jest to uczucie odwzajemnione. Robert nie ma wątpliwości, że jego ojciec został zamordowany. Pozostaje znalezienie dowodów. Później poszuka żony. A może uda się obie te aktywności połączyć? Za pośrednictwem wspólnej znajomej, pani Borel, udaje mu się zdobyć pretekst do odwiedzania domu pań Walewskich. Roberta i Natalię łączy nie tylko zainteresowanie ogrodnictwem i finansami oraz obopólne zauroczenie. Co wspólnego miała śmierć barona Ostrowskiego z interesami prowadzonymi przez Dawida? Próba odkrycia prawdy zbliża ich do siebie. Natalia jest szczęśliwa mogąc spędzać z czas z człowiekiem, który ją fascynuje i jednocześnie wyrwać się spod kurateli nieznośnej teściowej. Młody baron szuka poszlak w rozmaitych miejscach, od Czerwonego Tulipana do nadwiślańskich i nadnarwiańskich portów. Ostatnie zdanie czwartej części cyklu sprawia, że wszystko staje się jeszcze bardziej zagmatwane a ja nie mogę doczekać się piątej. Co mogę powiedzieć? To było mistrzostwo. Spodobało mi się też zwrócenie uwagi na sytuację dzieci warszawskiej biedoty.

Jest to kolejny tom z serii "W dolinie Narwi". Pierwszy który miałam przyjemność przeczytać. I było to niewątpliwie wielką przyjemnością.
Autorka przenosi nas do innego świata. Jest rok 1817. Inna rzeczywistość, podejście do życia, stroje, codzienność, kultura. To wszystko mnie zachwyciło, bo uwielbiam klimat dawnych lat. A w tej powieści połączonej z romansem świetnie tamten czas został oddany.
Główni bohaterowie, czyli baron Robert Ostrowski i wdowa, Natalia Walewska od razu zdobyli moje serce.
On, były żołnierz, niestroniący od alkoholu i kobiet, który pod wpływem pewnej sytuacji zostaje oszpecony i diametralnie zmienia swój sposób życia, postanawia rozwikłać tajemniczą śmierć swojego ojca. W tym celu wyrusza do Warszawy i tam na jego drodze staje ona. Skromna, wręcz zahukana przez swoją teściową, zakochana w ogrodnictwie i kuchni, Natalia. Już od pierwszej chwili zaczyna między nimi niesamowicie iskrzyc, co da się wyczuć z kartek powieści "??" niedługo tych dwoje przekona się, że poza fascynacją i rodzacym się uczuciem,połączy ich odkrywanie tajemnic z przeszłości, które niekoniecznie będą łatwe do zaakceptowania.
Nie chce zdradzać wam więcej ale zakończenie książki wbilo mnie w fotel "??" nie wiem jak ja wytrzymam czekanie do kolejnego tomu "??"??"
To co najbardziej mnie w książce poruszyło to przemiana Natalii. Obserwowałam jak z każdym rozdziałem przeobraza się z poczwarki zamkniętej w kokonie w pięknego motyla. Jak dzięki uczuciom do barona nabiera blasku, kolorów i zaczyna oddychać pełną piersią.
Jeśli jeszcze nie mieliście okazji wybrać się w podróż w dolinę

"(Nie)pokorna wdowa" to czwarty tom cyklu W dolinie Narwi. Książka jest połączeniem romansu i powieści przygodowej, której fabuła rozgrywa się na Podlasiu w pierwszej połowie XIX wieku. Choć znajdziemy tu nawiązania do poprzednich tomów, to można ją czytać bez ich znajomości.
Tym, co nieco różni ją od poprzednich części jest klimat, jaki autorce udało się roztoczyć nad tą historią. Będziemy mieli kobietę z przeszłością i mężczyznę po przejściach. Brzmi intrygująco, prawda? Bardzo polubiłam Natalię i Roberta. Oboje w jakiś sposób skrzywdzeni, zranieni, nieufni, po traumach, z bagażem doświadczeń. Obserwujemy jak się zmieniają, jak zaczynają inaczej spogladać na własną osobę. Oczywiście pojawiają się także bohaterowie z poprzednich tomów.
Urszula Gajdowska zadbała o to, czego nie może zabraknąć w dobrym romansie historycznym. Pojawią się intrygi, spiski, zagadki, pościgi, pojedynki, przestępczy półświatek, gierki salonowe, potyczki słowne, odrobina humoru i gorący romans. Wszystkie elementy fabuły zostały odpowiednio wyważone. 
Warto zwrócić również uwagę na ciekawie nakreślone tło powieści. Autorka oprowadza nas po pięknych dworach, ogrodach i kamienicach. Nie pomija też tej szarej odsłony ówczesnego życia. Wstąpimy do brudnych doków, palarni opium, domów publicznych czy jaskini hazardu. Tak więc widzicie, że życie XIX-wiecznego Królestwa Polskiego było równie interesujące jak np. czasy angielskie w romansach.
"(Nie)pokorna wdowa" to pełna emocji powieść, w której duet romansowo-detektywistyczny nie pozwoli Wam na choćby chwilę nudy. Weteran wojenny i skromna wdowa zapraszają nie tylko na salony, ale i niebezpieczne przygody... Mam nadzieję, że skorzystacie z zaproszenia.

"(Nie)Pokorna Wdowa" to czwarta część z serii "W dolinie Narwi". Autorka ponownie zabiera nas do Kamiennego Domu, posiadłości Roberta Ostrowskiego. Brata zadziornej baronówny, którą poznaliśmy w pierwszej części. Martal ? starzec, który opiekuje się posiadłością Roberta, namawia go by w końcu znalazł sobie żonę. Niegdyś hulaka i uwodziciel, teraz żołnierz dręczony koszmarami, nie śpieszy się by stanąć na ślubnym kobiercu. Jego ojciec wiedział jednak jak zmusić syna do ożenienia się. W testamencie zastrzegł, że jeśli nie znajdzie sobie żony w ciągu trzech lat, a w ciągu kolejnych pięciu nie spłodzi syna to zostanie bez środków do życia. Co na to sam zainteresowany?
Natalia to kobieta, której mąż zmarł. Obecnie mieszka z Panią Walewska, zrzędliwą teściową, która o wszystko ma pretensje do synowej. Jaki ma w tym cel? Natalia to dziewczyna, która kocha kwiaty i ogród, ale również potrafi świetnie gotować i uratować służącą z niejednej kuchennej opresji.
Do stolicy postanawia udać się nasz baron, by rozwiązać zagadkę śmierci ojca. I to właśnie w Warszawie drogi Roberta i Natalii splatają się. Młodzi łączą siły i wspólnie próbują odkryć tajemnicę z przeszłości. Ślady prowadzą ich do zmarłego męża kobiety, Dawida. W co mężczyzna był zamieszany? I czy Robert powieli los obu zmarłych mężczyzn?
Kto czytał poprzedni części sagi ten wie, że autorka potrafi wykreować wspaniale bohaterów. Kobiety, które mają charakterek i nie dadzą sobą rządzić. Mężczyzn ? silnych, zdecydowanych a jednocześnie słabych, jeśli chodzi o podatność na piękno kobiece. Ta mieszkanka charakterów bywa nie raz zabawna i romantyczna.
Bardzo podoba mi się styl pisania Pani Uli Gajdowskiej. Z jednej strony lekki i zabawny, ale z drugiej strony autorka potrafi dostarczyć nam również wielu emocji. (Nie) Pokorna Wdowa to połączenie romansu i powieści przygodowej z elementami kryminału. Myślę, że każdy z tej książce, jak również w całej serii znajdzie coś dla siebie. Polecam!

Seria "W dolinie Narwi" powraca już z czwartym tomem. "(Nie)pokorna wdowa" na początku raczy nas nostalgią, smutkiem, żalem, pogodzeniem się z własnym losem, ale pomiędzy wkrada się ziarenko nadziei, która tli się z każdym kolejnym spotkaniem podpułkownika Roberta Ostrowskiego, znanego z poprzednich tomów, i Natalii Walewskiej, młodej wdowy..
Urszula Gajdowska stworzyła postacie z krwi i kości, które na tamte czasy faktycznie miały ciężki los, a jednak godziły się na niego, bojąc się podjąć odpowiednie kroki ku lepszemu życiu. To oddaje ducha czasów, gdzie młode kobiety, a już zwłaszcza wdowy, żyły na łasce rodziców zmarłego małżonka i do głowy nie przychodziło ponowne zamążpójście. Powinny żyć pamięcią o zmarłym mężu, być na każde zawołanie starszej osoby, w przypadku Natalii - teściowej, i spełniać rolę popychadła, które nie zasługuje na słowo uznania.
Natomiast baron Ostrowski walczy z demonami przeszłości, które ciągle dręczą go nocami, pomimo czasu jaki upłynął od jego uczestnictwa w wojnie. W dodatku ślady, które pozostały z tamtego okresu sprawiają, że nie chce pokazywać się w towarzystwie, chowa się w swoim majątku, a wszystkie sprawy załatwia po zmroku bądź gdy pogoda nie dopisuje.
Obie postacie są pokrzywdzone przez los. Jednak, gdy ich drogi się przecinają od początku coś ich do siebie przyciąga. Tylko czy Natalia jest w stanie sprzeciwić się teściowej? Czy Robert zmieni swoje podejście do życia i wyjdzie do ludzi?
Jak w przypadku poprzednich tomów, tak i tu przeprowadzane jest śledztwo, które dotyczy śmierci ojca barona Ostrowskiego. Romans historyczny, przygoda oraz nuta kryminału - osadzone w XIX wieku świetnie się sprawdzają i dostarczają dobrej rozrywki. Etykieta jest oddana tamtejszym czasom, więc kiedy czytam tego typu historie utwierdzam się w przekonaniu, że ciężko byłoby żyć w czasach, kiedy kobiety mają najmniej do powiedzenia, a każdy "występek" może przynieść hańbę rodzinie bądź być srogo karany.
Urszula Gajdowska utrzymuje poziom cyklu "W dolinie Narwi" i fani romansów historycznych powinni być zachwyceni. Od początku historia Natalii i Roberta wciąga, poznajemy ich losy, pragnienia, a akcja nie zwalnia tempa. Autorka tworzy prawdziwych bohaterów, którzy zmagają się ze swoimi problemami i dążą do szczęśliwego happy endu, choć droga ta wcale nie jest łatwa. Polecam Wam tę powieść i już nie mogę się doczekać kolejnego i chyba ostatniego już tomu.

"(Nie)pokorna wdowa" to kolejny tom cyklu w Dolinie Narwi.
Fabuła książki rozgrywa się na Podlasiu w pierwszej połowie XIX wieku. Mamy tutaj połączenie romansu historycznego z powieścią przygodową oraz kryminałem.
Rok 1817. Baron Robert Ostrowski dawny uwodziciel i hulaka oraz wspaniały żołnierz dręczony koszmarami wyrusza do Warszawy, by rozwiązać zagadkę zabójstwa ojca. W trakcie śledztwa poznaje wdowę Natalię Walewską, skromną i gnębioną przez teściową.
Robert i Natalia łączą siły, by odkryć tajemnice z przeszłości i rozwiązać zagadkę zabójstwa ojca Roberta. Trop prowadzi ich do rodziny Walewskich...
W co zamieszany był zmarły mąż Natalii Natalii?
Co kombinuje teściowa Natalii?
To była była bardzo dobra książka. Przeczytałam wszystkie części z tego cyklu i jestem nimi totalnie zachwycona. Autorka potrafi tak czarować słowem i daje swoim czytelnikom tyle emocji podczas czytania, że nie ma mowy o tym, by nie pokochać tych książek.
"(Nie)pokorna wdowa" to mój patronat i nie mogłam oderwać się od tej książki ani przez chwilę. Gwarantuję Wam, że nie będziecie nudzić się.
Wyśmienicie stworzona fabuła książki. Świetnie wykreowani bohaterowie. Niesamowita intryga, niebezpieczne i nieoczekiwane zwroty akcji.
Lekki i przyjemny styl autorki powodują, że książkę wprost pochłania się. Autorka potrafi budować napięcie I trzymać czytelnika w niepewności do samego końca.
Stałam się wielką fanką tej autorki i dzięki niej pokochałam gatunek literacki taki jak romans historyczny.
Zapewniam Was, że literatura tej autorki zapewni Wam mnóstwo emocji i zaskakujących akcji.
Polecam z całego serca!