Fascynacja

I oto nadszedł czas pożegnać się z Oskarem Blajerem.
Oskar po wydarzeniach opisanych w poprzednich tomach znalazł - wydawałyby się - coś na kształt spokoju. Pisze swoje powieści kryminalne, które natychmiast stają się bestsellerami, a na ich podstawie kręcony jest serial. Nadal mieszka w swoim małym domku, w którym skrzętnie skrywa swoją największą tajemnicę. Niestety, jego spokój ponownie zostaje zakłócony. Spotyka bowiem dziewczynę do złudzenia przypominającą Luizę, co powoduje że jego obsesja ponownie budzi się do życia. Prawie w tym samym momencie zostaje zamordowana aktorka, grająca główną rolę w serialu opartym na jego książce. Niedługo potem giną kolejne dziewczyny, związane w jakiś sposób zarówno z serialem jak i samym Oskarem, a morderca posługuje się metodami zawartymi w jednej z książek bohatera. Ponownie Oskar zaangażowany zostaje w śledztwo w sprawie seryjnego mordercy.
Podsumowując całą serię, o ile część pierwszą można nazwać doskonałym kryminałem, o tyle przy pozostałych dwóch taka klasyfikacja byłaby grubym niedopowiedzeniem. Jest to swoiste studium psychozy, obłędu jaki opanował umysł bohatera. Autor przedstawił postać Oskara tak, że widzimy od początku co się dzieje w jego głowie i co kieruje jego czynami. Zmiana osobowości bohatera od pierwszej do ostatniej części jest nie tylko zaskakująca ale wręcz niewyobrażalna. Powiem szczerze, że czytając dwie ostatnie części miałam nadzieję, że te wydarzenie okażą się po prostu koszmarnym snem bohatera, który śni na skutek traumatycznych przeżyć. Dodajmy snem kompletnego szaleńca.
Czytałam kilka recenzji książki - zarówno pełnych zachwytu jak i takich, gdzie czytelnicy twierdzą że autor za bardzo "odleciał", a ja myślę że bez tego "odlotu" nie byłoby możliwe stworzenie postaci Oskara. A czy Wam trylogia przypadnie do gustu przekonajcie się sami.

Myślałam, że Obsesja była nieźle odjechana, ale to co przeczytałam w Fascynacji przechodzi ludzkie pojęcie "??" Finał drugiej części "przygód" Oskara Blajera już przygotował nas na to, że w kolejnym tomie będzie się działo. Nie wiem jednak, czy ktokolwiek był w stanie przewidzieć to, co wydarzyło się w Fascynacji.
Ja niezmiennie jestem zakochana w pierwszej części, czyli Inspiracji. Do Obsesji podchodziłam jak pies do jeża, bo bardzo nie chciałam, aby dobre wrażenie po pierwszej części prysło jak bańka mydlana. Fascynacji już się tak nie bałam, a wręcz muszę przyznać, że byłam jej ciekawa. Bardziej spektakularnego finału chyba Oskar nie mógł sobie wyśnić (a sny ma przednie).
O ile Inspiracja jest po prostu bardzo dobrym thrillerem, a Obsesja balansuje na granicy szaleństwa, tak Fascynacja to już totalny odlot i obłęd. Na niektóre wątki patrzyłam trochę z przymróżeniem oka, bo momentami wydawało mi się, że autora trochę poniosło. Nie zmienia to jednak faktu, że jestem pełna podziwu dla wyobraźni oraz, trzeba przyznać, znakomitego warsztatu pisarskiego Adriana Bednarka. Autor nawet gdy pisze rzeczy niestworzone, robi to w taki sposób, że strach nawet oczami przewrócić, aby nie uronić ani sekundy z fabuły, ani jednej literki tekstu.
Oskar Blajer wciąż mieszka w chatce z dala od miasta. Nie narzeka na brak sławy i finansów. Właśnie trwają prace nad ekranizacją jego książek - przygód pani detektyw Lidii Ostrowiec. Prace na planie przerywa nagła śmierć Doroty, aktorki wcielającej się w postać głównej bohaterki. Celebrytka została zamordowana we własnym domu w identyczny sposób, w jaki mordował bohater jednej z książek Oskara. Wygląda na to, że fikcyjny Lalkarz dorobił się naśladowcy. Jakby tego było mało, po jednym ze spotkań autorskich, Oskar poznaje piękną blondynkę, do złudzenia przypominającą mu Luizę.
Tego, co dzieje się dalej nie będę zdradzać, żeby Wam nie zepsuć przyjemności poznawania tej historii "??"

W "Fascynacji" autora poniosło! Oskar Blajer jest jeszcze bardziej demoniczny, a dodatkowo znajduje kolejną Luizę, która jest wierną kopią ukochanej, jednak jest od niej dużo bardziej bezwzględna, prawie że równa Oskarowi. Wyobrażacie sobie, co może zrobić, tak dobrana para?
Styl i sposób opisywania historii Oskara nie zmienił się na przestrzeni tych trzech tomów, dlatego całość jest spójna, dobrze się czyta, a ilość stron nie przeraża (cała trylogia to grubaski). Przez "Fascynację" jak i przez dwie poprzednie po prostu się płynie z prądem wydarzeń, choć nie powiem, żebym chwilami nie chciałam szybciej. Autor uczynił ze swojego bohatera człowieka pozbawionego jakiegokolwiek kręgosłupa moralnego, a do tego bezczelnie wierzącego w swoją nieomylność. Oskar nie ma problemu, żeby przyznać się przed Luizą, że jest wielokrotnym mordercą, jednak nigdy nie znaleziono na niego dowodów. Nie każdemu czytelnikowi taka postać "podpasuje". Ja z Oskarem i jego chorym umysłem nie mam kompletnie problemu, choć przyznam, że niekiedy jego zbyt duża pewność siebie (czytaj bezczelność) względem śledczych, przeszkadza. Z drugiej strony, gdyby nagle autor go "ugrzecznił" straciłby zupełnie na wiarygodności.
Jak wypada zakończenie trylogii? Ciężko mówić o końcu, bo historia przy finiszu może zacząć pisać się na nowo. Zastanawiałam się, co jeszcze nowego można wymyślić, kiedy w grę wchodzi właściwie jedno - obsesyjna fascynacją ukochaną, która nie żyje i wyszukiwanie jej sobowtórów. Jednak można i autor znalazł kolejną furtkę, za którą czeka nas, czytelników, historia pełna zwrotów akcji i wymykająca się rutynie. Polecam.

Niesamowita, intrygująca i psychicznie porypana - tymi trzeba określeniami nazwałabym "Fascynację" Adriana Bednarka, czyli zwieńczenie trylogii o Oskarze Blajerze. W zeszłym roku miałam przyjemność poznać pierwsze dwa tomy: "Inspirację" oraz "Obsesję", po których czułam wyłącznie nieprzemożoną ochotę poznania zakończenia jednej z najbardziej pokręconych serii.
Zaznaczę, że recenzja "Fascynacji" może zawierać spojlery do poprzednich części, dlatego, drogi czytelniku, jeśli lektura jeszcze przed tobą, leć szybciutko do księgarni, kup i nadrób zaległości. :)
Nie spodziewałam się, że to możliwe, ale Oskar po wydarzeniach z "Obsesji" zbzikował jeszcze mocniej. Mimo że więzioną w piwnicy Effie przestał wreszcie traktować i widzieć jak Luzię, co z kolei niezbyt opłaciło się dziewczynie, to niemal co noc budził się zlany potem przez dręczące koszmary. Dodatkowo Oskara dopadła blokada twórcza - na szczęście w zanadrzu miał napisaną niegdyś powieść Lalkarz, która przyniosła jeszcze więcej zysków i zdecydowanie powiększyła grono fanów pisarza. Aha, i powołała do życia nowego seryjnego mordercę.
W mieście pojawił się kolejny psychopata, który nie dość, że wzorował się na działaniach Lalkarza, to nadprogramowo na swoje ofiary wybierał wyłącznie kobiety w nieokreślony sposób powiązane właśnie z Blajerem. Przykładowo pierwsza na odstrzał poszła odtwórczyni głównej roli w serialu o Lidii Ostrowiec będącej bohaterką najpopularniejszej serii kryminalnej napisanej przez Oskara. Taka sytuacja z pewnością sprzyja zadawaniu pytań, wtrącaniu się detektywów w życie i zdecydowanie zwiększa zyski.
Na drodze Oskara stanęła również kobieta, która swoim zachowaniem i wyglądem do złudzenia przypominała Luzię, przez co nasz główny bohater popada w jeszcze większą (i groźniejszą) paranoję. Teraz już nie tylko próbuje schwytać Lalkarza, ale również najlepszą - według niego - wersję Luizy. Ale co się wtedy stanie z Effie? Czyżby kolejna kopia miałaby wylądować w bagnie?
"Fascynacja" Adriana Bednarka jest doskonałym zwieńczeniem szalonej, psychicznie pokręconej i naprawdę obłąkanej historii. Nie istnieje szansa, że po sięgnięciu dacie radę oderwać się od dynamicznej oraz wypełnionej zwrotami akcji książki, co z jednej strony było oszałamiające, lecz z drugiej odrobinę męczące. Niestety, w pewnym momencie poczułam lekki przesyt dotyczący psychopatów i faktu, że zamiast normalnego rozwiązania danej sytuacji bądź nawet wątku, wyobrażałam sobie najdziwniejsze opcje z możliwych. Za dużo kombinowania. Na szczęście to niewygodne uczucie szybko minęło, a ja na powrót wkręciłam się w oryginalną fabułę niemal pozbawioną schematów typowych kryminałom o seryjnych mordercach.
Wielowątkowość, a przede wszystkim postawienie na obnażenie chorej psychiki głównego bohatera to dwie główne zalety powieści. Oskar był doskonale wykreowaną postacią, ponieważ w trakcie trwania całej trylogii przeszedł horrendalną wręcz zmianę osobowości - uwielbiam, kiedy wraz z przeżytymi wydarzeniami bohater ewoluuje, by lepiej przystosować się do aktualnej sytuacji.
W trzeciej części również nie zabrakło bestialskich, wypełnionych krwią, brudem i seksem scen, co dla jednych nie będzie problemem, a drugim może się nie spodobać, dlatego uprzedzam. "Fascynacja" należy do cięższych lektur raczej na chłodne wieczory niż upalne dni, bo podczas czytania odczuwa się gęsty, przytłaczający klimat.
"Fascynację," jak i całą trylogię o Oskarze Blajerze, oczywiście polecam bez wahania, szczególnie jeśli uwielbiacie nurzać się w ciężkich, brutalnych klimatach z morderstwami na czele. Książka nie tylko skupia się na wątku kryminalnym, ale przede wszystkim na psychice głównego bohatera, który pod wpływem traumatycznych wydarzeń i niewyleczonych chorób popada w psychozę, a swoje rozumowanie zmienia o sto osiemdziesiąt stopni. "Fascynacja" to fascynująca opowieść o tragicznej miłości, szaleństwie oraz tym, że w każdym człowieku drzemie seryjny morderca.

Adrian Bednarek zdecydowanie jest jednym z moich ulubionych autorów. A to za sprawą trylogii z Oskarem Blajerem w roli głównej. Oczywiście inne książki tego autora dalej leżakują na półce i czekają na swoją kolej ;) sięgnę po nie w momencie, gdy będę potrzebować czegoś naprawdę dobrego, bo wiem, że na jego książkach się nie zawiodę!
"Fascynacja" to już finałowy tom tej genialnej serii. Czytaliście poprzednie? Jeśli nie to nawet nie wiecie co tracicie. Autor całą trylogią przeszedł samego siebie. Ta książka jest tak uzależniająca, przerażająca i jednocześnie tak genialna, że od każdej nie sposób się oderwać. A finałowy tom jest idealnym zwieńczeniem całości, wiecie taką wisienką na torcie ;)
Kariera Oskara cały czas się rozwija. Na podstawie jego książek powstaje serial, który cieszy się ogromną popularnością. Życie Blajera zaczyna się komplikować, gdy ktoś morduje aktorkę, grająca w nim główną rolę. Co więcej, morderstwo idealnie odzwierciedla działania Lalkarza, którego poznaliśmy w "Inspiracji", a który jest też głównym bohaterem książki naszego głównego bohatera ;) Parę dni później, Oskar poznaję dziewczynę, która z wyglądu i zachowania przypomina mu jego zmarłą ukochaną. Do tego również ma na imię Luiza. Czy to zbieg okoliczności? Czy może jakiś słaby żart?
Ja wiedziałam, że ta część rozniesie mi mózg. Z ogromną przyjemnością poznawałam dalsze "poronione" pomysły głównego bohatera i dalej nie wiedziałam czy mu współczuć, czy go żałować, czy może nienawidzić. Jedno jest pewne ? będę za nim tęsknić. Autor tak świetnie go wykreował, przez całą tę trylogię, że naprawdę z ogromną chęcią i przyjemnością wrócę do tej serii. Tu się nie da wybrać, która część jest najlepsza ? każda jest genialna i każda trzyma taki sam poziom. Nie zliczę momentów, które tak mocno mnie zszokowały, że przy czytaniu miałam otwartą buzię. Do tego te zwroty akcji ? WOW, to w jaki sposób autor poprowadził drugą połowę książki, spowodował, że niedowierzałam do ostatniej strony, serio! A te jego "wybranki" normalnie zaskakiwały mnie za każdym razem jak była o nich wzmianka :P a "nowa Luiza?" No cóż! Pomysł mistrzowsko zrealizowany!
Cała historia jest bardzo dobrze dopracowana, każdy detal idealnie się ze sobą łączy, wszystko jest spójne i logiczne, a bohaterowie są po prostu jedyni w swoim rodzaju. Oczywiście nie mogło tu też zabraknąć brutalnych i mocnych scen, seksu, tortur i innych szaleństw, które podczas czytania wprowadzają w stan ogromnego niedowierzania. "Inspiracja", "Obsesja" i "Fascynacja" to książki, w których emocji nie zabraknie, a już od samego początku się dzieje ? uwierzcie mi, nudy tutaj nie uraczycie. Gorąco polecam!

To już koniec ? Rozstajemy się z Bednarkiem ? Mam nadzieję, że tylko na chwilę, bo po cichu liczę na kolejne fascynujące historie. Fascynacja kończy trylogię o Oskarze Blajerze. Ten cykl mieć warto na swoich półkach, takie wisienki zawsze upiększają naszą biblioteczkę.
Oskar Blajer kontynuuje karierę pisarską. Pomimo, iż jego powieści są bestsellerami i przynoszą mu ogromne dochody, on nadal mieszka w małym domku za miastem. Dlaczego? To skrywana skrzętnie tajemnica trzyma go w tym miejscu. Po śmierci ukochanej Luizy nie może sobie ułożyć życia, nie może się pogodzić z tym, że jej już nie ma u jego boku. I życie być może toczyłoby się spokojnie, gdyby nie morderstwo aktorki grającej główną rolę w filmie opartym na jego powieści. To nie przysparza mu chwały, a nawet wprowadza pewien niepokój. Oczywiście sprawca był perfekcjonistą i nie zostawił żadnych śladów. Ale mord przypomina żywcem wyjętą scenę z jego powieści. Czyżby pojawił się naśladowca słynnego Lalkarza? Przypadkiem Oskar poznaje młodą dziewczyną identyczną jak jego ukochana Luiza. Już sam nie wie, czy to jawa czy sen. Nawet na imię ma Luiza. Zaczynają się spotykać, ale pewne kwestie nie dają mu spokoju. Skąd ona się nagle przy nim zjawiła, przecież nie może to być dziełem aż takiego przypadku. A dodatkowo fakt, że jest bardzo tajemnicza i powoli dozuje informacje o sobie. Widać, że skrywa tajemnice, ale jakie? Któż to może wiedzieć? Sprawca nie marnuje czasu i wkrótce pojawiają się kolejne ofiary. Co je łączy? Wszystkie brały udział w castingu do serialu opartego na powieści Oskara. Komisarz Pecyna uważa, że kluczem do rozwiązania zagadek śmierci młodych kobiet jest pisarz i prosi go o pomoc. Jednak Oskar sam prowadzi na własną rękę małe dochodzenie, też pewne rzeczy nie dają mu spokoju. Oskar też nie może ostatecznie poradzić sobie z samym sobą. Jego alter ego nie daje mu spokoju, targa nim, rozdwojenie jaźni obłędnie nim włada. Już stracimy poczucie realizmu, sama nie wiem, kiedy mężczyzna jest sobą, a kiedy przemawia jego ustami Luiza. Będąc w innym wcieleniu zachowuje się nieracjonalnie, popełnia wielkie błędy, za które być może wkrótce przyjdzie mu zapłacić bardzo wysoką cenę. Jego zauroczenie byłą dziewczyną ma tak ogromne rozmiary i pcha go do tak niecnych czynów, że zaczynam się bać ?
Fascynacja urzeka od pierwszej strony, nie tylko znakomitym pomysłem na fabułę, ale też doskonałym jego wykonaniem. Bednarek ma niesamowicie lekkie pióro i przemawiające do czytelnika, chociaż tematyka jego powieści to ciężki kaliber, mnóstwo brutalności autor nam prezentuje. Nie każdy może z łatwością przełknąć tę powieść, uważam, że to lektura dla osób wytrawnych i o mocnych nerwach, nie bojących się widoku krwi czy zmasakrowanych zwłok. Pojawiają się również sceny seksu, dzikiego i mocnego, niewiele mającego wspólnego z pięknym i namiętnym aktem seksualnym, raczej służą wyładowaniu frustracji czy pozbyciu się napięcia. Ta historia jest bardzo nieprzewidywalna i nie sposób układać sobie w głowie zakończenie powieści, szkoda czasu na przewidywania. One w przypadku Bednarka nie mają racji bytu. Element zaskoczenia celnie nas trafia w każdej chwili, niekończące się zmiany tempa i zwroty akcji nie pozwalają ani na chwilkę uspokoić kołatające od pierwsze strony serce. Nie sposób nie wspomnieć o bohaterach Fascynacji. W moim odczuciu to ludzie z pokręconą przeszłością, mający problemy z prawem, otoczeniem i własną tożsamością. Każdy z nich, na swój sposób, próbuje się rozprawić z jątrzącymi się ranami i traumami przeszłości, próbuje udowodnić swoją wartość. Czy każdy pokona drzemiącego w nim demona? Czy demon pokona jego?
Jednym słowem, Adrian Bednarek, to nazwisko, którego nie można nie znać i którego nie ma potrzeba reklamować. Żeby napisać dobry thriller potrzeba czegoś więcej niż tylko dobrego pomysłu na fabułę, konieczny jest jeszcze talent. A ten Adrian Bednarek niewątpliwie posiada.

Większość już pewnie słyszała o trylogii Adriana Bednarka, "Fascynacja" to ostatnia część historii Blajera. Jest to seria głównie dla osób z mocnymi nerwami, lubiącymi skomplikowane i nie do końca poprawne postacie, dosadniej mówiąc takie, które mają popaprane w głowie "??" I to porządnie.
Z każdym kolejnym tomem coraz bardziej przeraża mnie obojętność, brak empatii, skrupulatność i obsesyjność Oskara. Nie pogrąża się już tak bardzo w swoich chorych fantazjach jak w poprzednim tomie, stał się za to bezwzględnym psychopatą w pełnym tego słowa znaczeniu. Poraził mnie opis jego spaceru ze swoim "zwierzątkiem", chociaż można powiedzieć, że i tak jest to akt łaski patrząc na to, że od wielu miesięcy jest zamknięte w celi. Momenty, w których Oskar zamieniał się w zimnokrwistego sadystę, dumnego z zadawania bólu mroziły mi krew w żyłach. Okrucieństwo, egoizm, pycha i przemoc wręcz wylewa się z kartek. Patrząc na objętość książki ilość makabrycznych zdarzeń przyprawia o zawrót głowy. Zdecydowanie jest to najmocniejsza i najbrutalniejsza część. Jednocześnie pełno w niej zaskoczeń, nie wiem czy ktoś oprócz autora mógłby wymyślić taki przebieg historii
Krótko mówiąc, było krwawo, brutalnie, z kilkoma trupami po drodze, co najmniej trzema postaciami z problemami psychicznymi i z niemałym zaskoczeniem. Jeśli spodobały wam się poprzednie części to i tą polecam, a jeśli macie niską odporność na okrucieństwa i chcecie spokojnie spać w nocy to lepiej przemyślcie tą decyzję

"Fascynacja" zamyka cykl o Oskarze Blajerze. Każda z części to dla mnie czyste szaleństwo, nie tylko w kontekście tego wszystkiego, co wymyślił autor, ale przede wszystkim głównego bohatera. Jego postać jest tak pokręcona i popaprana, że czasem trudno to ogarnąć. Niezwykle fascynujące było obserwowanie tego, jak zminiała się jego osobowość, życie i otoczenie. Jego psychika to jedna wielka zagadka. Tu nic nie jest pewne, czytelnik nie wie, co jest prawdą, a co fikcją.
"W ciągu swojego trzydziestodwuletniego życia całkiem przypadkowo dorobiłem się statusu seryjnego mordercy."
Bohaterowie drugiego planu to również interesujące jednostki. Żadna z nich nie jest idealna, każda ma coś za uszami. Autor miał naprawdę fajny pomysł na to, by czytelnik czuł dyskomfort obcowania z tak niepokojącymi postaciami.
Historia prowokuje do szukania odpowiedzi na pytanie o to, jak bardzo można kochać. Czy miłość jest silniejsza niż śmierć? Ogólnie miłość przedstawiona jest tu w specyficzny sposób, z różnymi jej obliczami.
"Świeżo poznana dziewczyna wyglądała jak żywa kopia mojej ukochanej. Najchętniej poszedłbym teraz za nią, śledził ją, wyczekał na odpowiedni moment, wsadził do bagażnika i zawiózł do siebie. Nawet nie musiałbym zmieniać jej imienia."
Szaleństwo, obłęd, obsesja, po prostu czyste wariactwo - autor ukazuje tę najgorszą stronę człowieka, a ja nie mogę wyjść z podziwu jak bardzo się mi to podobało, jak wciągnęłam się w psychopatyczny i socjopatyczny świat Oskara.
"Była przerażona. Zastanawiała się, czy zagłodzi ją na śmierć, znów zacznie torturować, czy może wymyślił coś jeszcze gorszego. Dotąd, nie licząc krótkich okresów głodówki, doby w ciemności, czy dwóch dni, które musiała spędzić przywiązana do łóżka za obgryzanie paznokci, traktował ja łagodnie i subtelnie. Kary miały temperować, nie krzywdzić. Po waterboardingu zobaczyła prawdziwą bestię drzemiącą w Oskarze Blajerze."
Adrian Bednarek nie hamuje się w tworzeniu brutalnych wątków. Dla bardziej wrażliwych czytelników sceny przemocy mogą być zbyt mocne. Bez wątpienia każda z części dostarcza innych przemyśleń, emocji i wrażeń.
"Fascynacja" to powieść, która i przeraża, i fascynuje, obnażając mroczne zakamarki ludzkiego umysłu. Czy jest szansa, że Oskar się opamięta? A może ma już tak spaczone spojrzenie na rzeczywistość i pojęcie miłości, że nie będzie to możliwe? Sprawdźcie koniecznie, bo warto!
...

? Fascynacja? Adriana Bednarka to ostatnia część trylogii, opowiadająca losy Oskara Blajera- będącego na fali popularności pisarza, pogrążonego całkowicie w żałobie po stracie ukochanej Luizy. Pomimo ogromnego sukcesu, jaki odniósł wydając swoje bestsellerowe powieści nadal mieszka w skromnej chatce na odludziu. To właśnie w niej skrywa największą ze swoich tajemnic, prowadząc na pozór nudne, niemal pozbawione większych emocji życie.
Sielankowe i niczym nie zmącone życie Oskara zaczyna mocno się komplikować, gdy dochodzi do niezwykle brutalnego morderstwa aktorki, grającej jedną z głównych ról w serialu opartym na jego powieściach. Dodatkowych wrażeń Oskarowi dostarcza fakt, iż pewnego dnia przypadkiem poznaje kobietę, będąc kopią jego zmarłej ukochanej. Niemal w tym samym czasie okrutny morderca wzorujący się na jednym z bohaterów powieści Oskara, pozbawia w makabryczny sposób życia kolejne kobiety. Policja zdaje się błądzić po omacku, a zirytowany z każdym dniem Blajer postanawia na własną rękę dopaść mordercę by oczyścić gęstą atmosferę wokół własnej osoby.
Każdy, kto czytał poprzednie części tej trylogii z niecierpliwością oczekiwał premiery "Fascynacji", mając w głowie wyczyny Oskara z poprzednich tomów. Jestem niemal przekonany, że nikt nie będzie zawiedziony i po przeczytaniu tej pozycji. To, co zrobił tutaj Adrian Bednarek ciężko jakoś mi krótko i zwięźle sklasyfikować, by móc oddać realny obraz jego ogromnego talentu. W tylko sobie zapewne znany sposób po mistrzowsku wcielił się w niezwykle chorą osobowość Oskara. Jestem niemal przekonany, że z bezczelnym uśmiechem na ustach zapełniał kolejne strony powieści, racząc nas najmroczniejszą stroną ludzkiego umysłu.
Ta książka jest tak dobrze porobiona, tak patologicznie obłędna i tak zadziwiająco dobra, że zastanawiam się jaką dokładnie kawę Adrian Bednarek pijał po nocach w trakcie jej pisania i czy przypadkiem nie przedawkował. Absolutnie rewelacyjna pozycja, będąca bez wątpienia popisem niezwykłego kunsztu autora i ukłonem w stronę miłośników popapranych historii. Bierzcie to wszyscy i czytajcie, bo cholernie warto?

Hej, haj, helloł!
Seria, czy jednotomówki?
U mnie to różnie jak jest seria dobra to może się ciągnąć w nieskończoność, ale jak to flaki z olejem, to lepiej, żeby był to jeden tom Ale czasem zdarza się również tak, że z jednotomówki mogłaby powstać jakaś świetna seria, bo ma po prostu potencjał Chcę tutaj nawiązać do bardzo dobrego cyklu spod pióra adrian_bednarek_autor, którą koniecznie musicie poznać, jeśli jeszcze jej nie znacie! Będę namawiać każdego do sięgnięcia po całą serię A teraz zapraszam Was poniżej na recenzję książki "Fascynacja"!
"RECENZJA"
Sztos!
Petarda!
Papka z mózgu gwarantowana!
Myślę, że na tych trzech określeniach mogłabym zakończyć tę recenzję!
Jak ja uwielbiam, gdy autor potrafi "porwać" mnie od pierwszej strony i do ostatniej nie "puścić"! Jestem pod ogromnym wrażeniem tej historii, jak całego cyklu. "Fascynacja" to zwieńczenie bardzo dobrej trylogii o Oskarze Blajerze. adrian_bednarek_autor zrobił kawał dobrej roboty! Od samego początku zostałam wchłonięta w tę z pozoru normalną fabułę, aż tu nagle "bum" i się dzieje! Normalnie niedowierzam! To było tak popaprane, że aż mega dobre! Spodziewałam się wszystkiego, ale że fabuła pójdzie w tym kierunku, w którym poszła, to nie. Pisarz stworzył dobrze wykreowaną postać głównego bohatera, a co za tym idzie? Wszystko! Dzięki tej postaci i jego zachowaniom chce się wiedzieć więcej i więcej. Ja osobiście nie mogłam oderwać się od tej powieści. Musiałam wiedzieć jak to wszystko się potoczy, w jakim kierunku to pójdzie, co się wydarzy! Popapraniec głównego bohatera jest rozbrajające On jest tak dobrze wykreowany, wszystkie detale jego postaci są dopracowane, że można poczuć jego realizm. Troszkę mnie przerażało to, co wyprawiał momentami i to, co się okazywało, bo tego się nie spodziewałam. Jeśli chodzi o całość fabuły, to autor wszystko zescalił i stonował, tak że ta historia ma ręce i nogi. Nie ma przesytów ani pod względem opisów, ani dialogów, tak naprawdę nie doszukałam się nic złego w tej powieści. Pióro, styl, język pisarza jest świetne! Uwielbiam je po prostu! W tym miejscu chciałam Wam polecić tę lekturę, jak i całą trylogię! Nie zawiedziecie się! Papka z mózgu gwarantowana!
Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję...